De politie, uw vriend
Vanavond arriveerde ik na een middagje afscheid-van-een-collega vieren terug in Brugge. In het duister moest ik in de wanorde achter het station mijn rijwiel terug proberen te vinden. Na dik twintig minuten zoeken: geen resultaat. Tjah, die zal dan wel gestolen, gediefd, gepikt zijn zeker? Eén van de vele onrechtvaardigheden des levens! Dan maar richting politie om aangifte te doen.
Het minste wat ik kan zeggen van de spoorwegpolitie in het station van Brugge is dat ze er zeer behulpzaam zijn. Zelfs als je er een derde keer aan de deurbel hangt. Op een zondagavond ging het er allemaal nogal rustig en kalm aan toe. Ik werd door één van de vier dienders van de wet meegetroond naar het verhoorlokaaltje om verklaring af te nemen en PV op te stellen. Het grappige was dat er blijkbaar sinds vrijdag een nieuw softwaresysteem was geïnstalleerd om dat allemaal elektronisch te kunnen boekstaven. En ik bleek het eerste slachtoffer – letterlijk en figuurlijk – te zijn waarop dat nieuwe systeem zou worden uitgetest. Ola!
Nu was de beambte in kwestie zeer vriendelijk maar het opstellen bleek niet erg te willen vlotten. De interface bleek heel wat gebruiksvriendelijkheid te mankeren. Een collega werd erbij gehaald om de invoer te voltooien en een printje te maken. Bij nalezing stond er naast mijn naam ‘verdachte’ in plaats van ‘slachtoffer’ met een heleboel legal speak over mijn rechten. Hm. Blijkbaar produceerde het ding een verkeerd kopje. Ha! Moi, suspect! A-Ha! Bon. Dan maar extra versterking vragen. Uiteindelijk waren ze met drie om de klus te kunnen klaren.
Om het helemaal af te maken gaf nummer vier tussendoor vanuit een aanpalend kantoortje de tussenstand van de voetbal door. (een mens moet zijn tijd toch érgens mee doden op zondagavond.)
Een dikke drie kwartier later stond ik weer buiten. Dan toch nog maar eens in de chaos gaan kijken met de moed der wanhoop. Lo’ and behold: daar stond mijn rijwiel! Alleen was die serieus verplaatst geweest wat het uiteraard moeilijk maakt om die zomaar terug te vinden. Afijn, terug naar het bureeltje om de zaak te laten seponeren. De arm der wet vond het geen probleem want zo hadden ze eindelijk eens met het nieuwe systeem kunnen oefenen. Dat mijn fiets terecht was, vonden ze uiteraard ook een plus (lang leve statistieken!).
Werkelijk dus: de politie, uw vriend!
