Vorige jaar tekenden we in op de groepsaankoop van de provincie voor zonnepanelen. In tijden van energieonzekerheid en klimaatcataclysmen leek ons dat geen zo’n slecht idee. Dat de technologie tegenwoordig betaalbaar wordt helpt natuurlijk ook. En zo kwam het dat er in januari een opmeter passeerde om het wat-en-hoe te bekijken om offerte te kunnen maken.

Het oog van die opmeter viel op onze houten Velux dakramen. Blijkt dat één ervan na een paar rotte plekken heeft. Long story short, we zijn ondertussen aan het wachten op een offerte van een dakwerker om twee nieuwe dakramen in PVC te plaatsen.

Ondertussen bleek ook nog eens dat de aarding van onze elektrische installatie een hoge weerstand heeft. Voor zonnepanelen mag dat maximum 30 Ohm zijn en daar zitten we zeer dicht tegen. Anoter long story short, we hebben een afspraak met de elektricien om een paar extra aardingsstaven in de grond te laten slaan.

Eens te meer, no plan survives first contact with reality.