Vorig jaar riep ik 2019 uit tot het Jaar van de Zelfzorg zonder al te grote voornemens of beloftes te maken. En maar goed ook, want ook nu werd het een jaar met heel wat veranderingen.

In september ben ik gestart als dataspecialist voor de Universiteitsbibliotheek Gent in vast dienstverband. Die overstap heeft het grootste deel van mijn 2019 gedomineerd. Een andere rol, andere werkomgeving, ander probleemdomein. Het was een grote sprong om te maken. Maar naar mijn gevoel was het wel de juiste zet vooruit.

Het is ook het jaar waarin Louise startte in het eerste middelbaar. Zoeken naar een school, een studiekeuze maken, een nieuw ritme, nieuwe klas, nieuwe vrienden,… Praten, luisteren, meeleven en weer wat meer loslaten. In 2019 maakten we zelf ook een groeispurt met de tiener in huis.

Ik heb heel wat gereisd in 2019. Meer dan ik aanvankelijk verwacht.

• Mei 2019, Berlijn
• Augustus 2019, Frankrijk
• September 2019, Parijs
• September 2019, San Fransisco
• December 2019, Spanje

In 2019 las ik deze boeken. Sommige vond ik beter dan andere.

• Terry Pratchett, Moving Pictures *****
• Frank Herbert, Dune ****
• Jon Gertner, The Idea Factory: Bell Labs and the Great Age of American Innovation ****
• Terry Hayes, I am Pelgrim ***
• Philip Reeve, Mortal Engines ***
• Liu Cixin, The Three-Body Problem **
• Clifford Stoll, The Cuckoo’s Egg *****
• Conn Iggulden, Genghis: Lords of the Bow ****
• Philipp Blom, Wicked Company ****

In het voorjaar van 2019 hebben we onze bureau volwaardig ingericht. Na onze verhuis diende die als opslagplaats van onuitgepakte dozen. De vorige bewonders gebruikten die ruimte als kinderkamer en dus keek mijn tijdelijke bureau uit op een reusachtige Winnie The Pooh sticker. We hebben we in april onze ruggen gerecht en de handen uit de mouwen gestoken. Dankzij die upgrade hebben we nu een volwaardige werk/hobbyruimte.

In het najaar van 2019 heb ik de MacBook ingewisseld voor een Dell XPS 13. Ik heb enkele weken Windows 10 de kans gegeven om mij te overtuigen, maar uiteindelijk ben ik overgestapt naar Fedora Linux. Eerst op mijn werklaptop, maar uiteindelijk voor alles wat personal computing is. Gaming daar gelaten, want op dat vlak spant Windows nog steeds de kroon.

Hoe zie ik 2020?

In 2020 wil ik weer meer zelf bewust omgaan met digitale technologie. Een les die ik uit 2019 mee neem is dat sociale media niet het beste in de Mens naar boven haalt. De huidige staat van de wereld en de maatschappij vraagt meer dan ooit om debat en actie. Maar ik merk dat de wijze waarop het publieke debat op sociale media wordt gevoerd, ook persoonlijk voor onrust in het hoofd zorgt. En dus hoop ik in het komende jaar mijn verhouding met sociale media anders te definieren.

Dat geldt trouwens voor personal computing tout court. Zo wil ik in het komende jaar reflecteren over mijn eigen digitale identiteit. In 2015 schreef Hossein Derakhshan een blogpost: The Web We Have to Save. Sindsdien is er een beweging die ingaat tegen grote corporaties die het onafhankelijke Web bedreigen en ons als individuen en gemeenschap via digitale platformen proberen koloniseren. En dat stemt tot nadenken over een aantal van mijn eigen digitale gewoontes en hoe die in het laatste decennium zijn gegroeid.

In de voorbije jaren nam ik de zorgen van op mijn werk te vaak mentaal mee naar huis. Ik deed mezelf daar geen cadeau mee. In 2019 ben ik daar resoluut paal en perk aan beginnen stellen. Zo vond ik het ge-wel-dig om in de week van 21 juli – 50 jaar na Apollo 11 – de Saturnus V raket van Lego ’s avonds in mekaar te puzzelen met een livestream van Walter Conkrite op de achtergrond. In 2020 wil ik tijd spenderen in hobbies en activiteiten die ik gewoon zelf leuk vind om te doen. Zonder meer of verdere doelstelling. In tijden van doorgeslagen nutsdenken is tijd triviaal besteden misschien nog wel de grootste vorm van activisme.