Wo-how! Zijn we al juni? Jawel, we zijn al juni! Dat het hier vooruit gaat! De laatste weken zijn we goed in ons ritme beginnen vallen.

Het schooljaar loopt ten einde, en dus ook de kookles. Op mijn rapport moet ik nog even wachten, dat wordt nog opgestuurd. Ik heb het een jaar goed kunnen volhouden en er stevig wat van opgestoken. Natuurlijk heb ik me opnieuw ingeschreven voor volgend jaar. Dan volg ik de module “Zuiders koken”. De formule verandert wel wat, in plaats van wekelijks wordt het twee-wekelijks op vrijdagavond. Een hele verademing want elke week een vier gangen menu maken en verwerken, dat is niet helemaal ongestraft gebleven, mijn gedacht.

Er is contact gemaakt met de buurvrouw waarvan me was verteld dat ze hoogbejaard was. Op 92 blijkt ze nog bijzonder kranig met haar rolator door haar appartement te schuifelen. Ik dacht op een uurtje terug buiten te staan maar uiteraard liep het riant uit toen de, inmiddels eveneens bejaarde dochter ons vervoegde, als in 2,5 uur verzonken in zo’n zware zetel. Het interieur ademde trouwens die typische vlaamsche stijl uit met van die zwart geverniste, zware houten meubels, overal gehaakte draperieën, zwart-wit en polaroid foto’s en bestofte souvenirs van verre reizen. Ik had de deur van mijn appartement nogal onbedachtzaam open laten staan. Toen ik terug kwam vond ik een wachtend lief terug. Volledig geïnstalleerd in de zetel met dekentje en Roland Garros. Trrr.

Er was het gevreesde jaarlijkse tandartsbezoek. Ik rekende er op nog een paar bezoekjes aangerekend te krijgen, maar tot mijn verbazing bleek alles in orde te zijn. Geen gaatjes! Hoezee! En dus mocht ik zo beschikken. Gelukkig want ik kan kosten aan tanden momenteel wel missen als kiespijn.