Netsensei

Much Ado About Nothing

In rechte lijn

’t Is de laatste rechte lijn naar de Grote Verhuizing. Deze week heb ik met Electrabel alles geregeld. De gasaansluiting is opgezegd wegens niet langer nodig en de elektriciteit aansluiting is quasi verhuisd. Ik moet zeggen dat de website nog altijd een prul blijft om iets op gedaan te krijgen. Twintig minuten en veel frustratie om te merken dat ik “wegens de geliberaliseerde markt”, geen meterstanden ouder dan zoveel weken kan door geven. (Oké, ik had dat over het hoofd gezien vorige maand.) Gelukkig was het telefonisch een eitje om zoiets op orde te laten brengen.

Ook met de kabel is het een beetje zoeken. De aansluiting in het gebouw is verouderd waardoor Telenet mij niet langer kan bedienen. Elk appartement is serieel aangesloten – een zogenaamd rijgnet – wat het moeilijk maakt om een kwalitatief signaal aan te bieden. De syndicus kon me dat alvast niet vertellen. En de Telenet helpdesk liet me weten dat er niemand in het gebouw bij hen klant was of kon zijn. Dan maar richting Belgacom winkel, een tweetal weken terug. With a due sense of dread and resignation. Blijkt dus dat iedereen bij de blauwe pulletjes aangesloten is. Ik heb me gelijk dan ook maar klant gemaakt. Benieuwd wat dat gaat geven. Volgende week dinsdag, drie dagen na mijn verhuis, verwacht ik een technicus aan mijn deur.

En natuurlijk staat alles hier in Antwerpen in dozen. Eens te meer kan mijn hebben en houden in een paar grote bananendozen. Teken dat ik nog altijd niet veel rommel bijeen heb gespaard doorheen de jaren. En ik ben dan nog van plan om bij het uitpakken een grote vuilzak bij de hand te houden om verder te schiften.

En ondanks het werktuigelijke is er ook wat tijd voor reflectie terwijl ik de laatste week aftel. Veel dingen die ik voor het laatst doe als inwoner van ’t Stad: de tram ’s morgens nemen om naar het werk te gaan, met de fiets over de Grote Markt sjeezen, van ma-tu-vu doen op het museumplein,… Het mooie weer gaf me de kans om de laatste dagen in goed gezelschap nog een keer of wat van terrasje te doen ’s avonds.

Het is hoe dan ook een hoofdstuk dat ik afsluit. Ik spoelde hier aan in 2004 en bijna 8 jaar later trek ik hier voor de tweede keer terug weg. Ik heb hier veel goede en een paar minder goede herinneringen. Ik ben hier aangespoeld door mijn job, en ondanks het op en af pendelen, vind ik wel dat dit mijn tweede thuisstad is geworden. Missen ga ik Antwerpen dus zeker wel. Maar ik verhuis als een rijkere mens terug naar huis. En daar kan ik alleen maar gelukkig om zijn.