Zelfcensuur. Doe ik dat hier eigenlijk wel? Ja. En nog geen klein beetje. Geloof me vrij dat ik dit blogpostje een paar keer heb herschreven en er duchtig in geschrapt. Er is veel waar ik over zou kunnen bloggen, maar waar ik mij voor hoed. Tjah, da’s ook een beetje de tol van onder eigen naam te schrijven. Je gedachten te grabbel leggen, dat doe je niet zomaar.

Het is ook bij mij niet altijd rozegeur en maneschijn. Wie mij kent weet dat de laatste 356 dagen bijzonder hard waren voor mij . Er was heel wat verdriet, twijfel en onzekerheid. Met daarna langzaam terug recht krabbelen, doorbijten, leren genieten van het leven om vandaag weer mijn oude gelukkige zelve, weliswaar met een paar rimpels extra en een stuk wijzer, te kunnen zijn.

De details houd ik voor mij. Hoe hard dit ook mijn plaatsje is, en ik heel graag met jullie stukken uit mijn leven deel, van een aantal dingen, hoe interessant of vertellenswaardig ook, kan ik me geen enkele goede reden bedenken waarom ik ze hier zou publiceren. En ergens vind ik dat ook wel net goed, het plaatje hoeft immers niet compleet te zijn.