Vorige week viel er een kaartje in de bus. Het was een vriendelijke uitnodiging van De Overheid om mijn identiteitskaart te laten vernieuwen. Zo’n digitaal geval vind ik namelijk bijzonder praktisch. Je kan er immers meer mee doen dan alleen maar je belastingbrief invullen. Ik denk dan aan het digitaal aanschaffen van je NMBS ticket. Niks geen gedoe met een loket en een papier dat je kan kwijt geraken. Het staat mooi geregistreerd op je kaart. ’t Is een beetje jammer dat ze dan wel een aparte MoBiB kaart zullen invoeren in plaats van dat te koppelen aan je eID. Peter heeft daar onlangs nog een mooi boompje over opgezet.

Zoals dat gaat mocht ik meteen nog eens pasfoto’s laten maken. Ik ben gelijk naar de fotograaf geweest. Ze zijn er vriendelijk en lang moet je er niet wachten. Even de stoel op, in de lens kijken en ’t is zo gepiept. Het was wel even de vingers kruisen dat ik door het regenweer geen indruk zou nalaten als een natte, geslagen hond. ’t Viel allemaal nog wel mee. Ik zal met een gerust hart de komende jaren mijn pas mogen tonen zonder mij in allerlei bochten te moeten wringen. Dat was wel wat anders met mijn internationaal paspoort: die foto werd genomen de ochtend na mijn afscheidsfeestje bij een vorige werkgever. Ge kent dan: wallen onder de ogen, uitgebluste blik,… Hmgr!

Donderdagavond gaat het richting districtshuis. De laatste keer heb ik daar uren verloren om mij te domiciliëren. Je staat er in een ellenlange rij te wachten, het is er een drukte van jewelste en je hoort  en ziet er zo ongeveer alle mogelijke talen en culturen die je kan verwachten in een kleine wereldstad. Not my cup of tea. Naar het schijnt zou het sneller gaan als het is om een identiteitskaart te vernieuwen.