Zo een eigen stek kopen. Dat kost u dus een stuk stress met geregel en what-not. Tot nu toe viel het allemaal wel mee, maar deze week hing ik er vlotjes aan. Het begon met een paniekerig telefoontje van de bank: blijkt dat de akte niet voor 20 augustus verleden zou worden. Probleem want dat is de uiterste deadline qua voorwaarden voor de lening die men kon vasthouden. Als ik die verlies, loop ik risico tegen het einde van de rit juist meer af te betalen. Niet fijn. Nochtans was het dossier op tijd opgestart. Tot overmaat van ramp was de dossierbeheerder bij de notaris ook nog eens met vakantie tot medio deze week.

Stress! Miserie!

Drie dagen telefoneren, overleggen, nagelbijten en wachten tot de dossierbeheerder terug was.

Hoe lossen we dit op? Bleek dat het probleem de dienst stedebouw van de stad is. Daar zijn ze allemaal met verlof en liggen de aanvragen dus stof te vangen. Voor een appartement stelt dat niet veel voor: de ambtenaar in kwestie heeft maar op een paar knoppen te duwen om het nodige uit de printer te laten rollen. I know the drill als ex-medewerker aan ’t Stad.

Gelukkig mag ik mijn pollekes kussen dat ik zo’n goeie bank heb. Die mensen hebben hemel en aarde bewogen om de deadline door “Brussel” met een week te verlengen. Dat zou voor de dossierbeheerder voldoende zijn om het nodige te regelen.

Nog even en ik mag, zonder verder belet, op 26 augustus de papieren tekenen. Dan ben ik dus ook, hum, grootgrondbezitter. Afin, ’t is de komende dertig jaar eigendom van de bank, maar laat mij even in de waan.