Privacy matters
Gezien bij Bert.
Privacy matters. Het lijkt misschien zo niet maar ook wij laten hier ons knusse Vlaanderen overal argeloos sporen na. De digitale klantenkaart van de grootwarenhuizen is zo’n privacy killer: met de chip in de sleutelhanger die de meeste klanten zo gemakkelijk afgeven aan de kassa wordt je aankoopgedrag geanalyseerd. Ik wil dat niet. Daarom heb ik zelf geen Happy Days kaart. Het valt me trouwens op dat bij elk bezoek aan het grootwarenhuis de kassiersters mij vragen of ik geen getrouwheidskaart heb. Beleid? Waarschijnlijk wel. Tot je overstag gaat voor de voordelen.
Je zou natuurlijk kunnen argumenteren dat dat weinig zin heeft omdat je niet kan vermijden dat je toch ooit op de grid zal opduiken. Een treinabonnement, banktransacties, GSM verkeer en, uiteraard, internetverkeer. Toch lijkt het me de moeite waard om waar het kan, je privacy te beschermen.
Wat dat internetverkeer betreft sta ik zelf ook aan de andere kant van de lijn. De discussie onder ontwikkelaars wordt al jaren beheersd door die eenhoorn: het klik- en kijkgedrag van de surfer doorgronden om zelf betere sites te kunnen bouwen zodat zowel de klant als de ontwikkelaar er beter van wordt. Ik heb het dan niet over usability, interface design en dergelijke. Wel over de analyse van het surfgedrag. Schoolvoorbeeld is Amazon dat zijn etalage zal modelleren naar jouw surfgedrag. Een brug te ver? Weegt het gemak van een op je smaak afgesteld aanbod op tegen het feit dat daarvoor, vaak ongevraagd, je gedrag wordt geanalyseerd?
Als we gordijnen voor onze ramen hangen omdat te verhinderen dat de buren bij ons binnen kijken, waarom laten we dan toe dat bedrijven en overheden ons gedrag kunnen analyseren zonder dat duidelijk is in wiens belang dat echt is?