Volgens collega MJM schijn ik een heel grappige schrijfstijl er op na te houden. ’t Is fijn om te weten maar nu ga ik even heel hard mijn billen moeten dichtknijpen om geen groot gedacht van mezelve te krijgen.

Volgende vraag is natuurlijk: hoe doe ik dat toch? Wel, het ligt maar aan waar een mens de inspiratie vandaan kan halen. Pietel blogde onlangs nog dat een weblog bij houden een goede vijftien minuten per dag in beslag neemt. Observeren en de wereld opnemen is inderdaad dé basis. Zoals jullie ongetwijfeld wel zullen gemerkt hebben kan oeverloos oerwouden verzetten over het Belgische Spoor. En nu ik toch on the subject ben: laat ik er maar meteen nog maar een boomje aan toe voegen.

Ongetwijfeld werden jullie ook geconfronteerd met het leve de trein evenement dit weekend. Een mooi initiatief want onbekend is onbemind en het is altijd leuk om eens achter de schermen kijken van wat onze natie voortbeweegt. Ik had het programmaboekje kort even ter hand genomen en het viel mij op dat het spoor werd geprofileerd als een trendy moderne maatschappij. Niettegenstaande daar een bodem van waarheid in zal zitten werden we vanmorgen met de keiharde waarheid geconfronteerd: een rode boemel uit de jaren stillekens tufte toen Brugge binnen. Moesten we daarmee richting Antwerpen? Ja! Dat was dus de IC trein. Om 7 uur ’s morgens was het stel zelfs onverwarmd na een nachtje op een koud rangeerterrein. Ik moet er geen tekening bij maken dat het met veel schokken, stampen en lawaai richting Antwerpen ging. Dikke pret!

De ervaring bevestigt dat het Spoor er graag een dubbel gezicht op nahoudt: trendy en modern voor de gemiddelde toerist en dagjesmens, maar weinig toegeeflijk en zeer sober als het forenzen betreft.

Ben ik dus content dat ik de straffen die de NMBS uitdeelt omdat ik buiten de provincie werk, slechts twee keer per week moet ondergaan, dan vind ik het haast jammer dat ik dergelijke ervaring moet missen om toch over iets te kunnen schrijven.