Ik had vis voorzien. Ik had een stuk pladijs zien wachten op mij in de Delhaize. En ik had nog wat spinazie over in de diepvries. Maar gisteren had ik er geen zin in. Niet in vis. En ook niet in spinazie. Toen kreeg ik opeens het lumineuze idee om wentelteefjes te maken. Je weet wel: verloren brood! Om de een of andere reden verlies ik altijd mijn weg in het kookboek van de Boerinnenbond dat mijn ouders mij cadeau hadden gedaan. Het komt er uiteindelijk op neer dat ik mijn eten op goed geluk in de pot/pan kip, dat wat laat stoven en dat dan op mysterieuze wijze altijd zeer treffelijk op mijn bord beland. Al zeg ik het zelf. Uiteindelijk dan maar de eitjes en de melk in één kommetje door elkaar geklutst, de laatste korsten brood van de week te week gelegd, in een pannetje te bakken gelegd en dan verorberd met wat bruine suiker.

Zeg nu zelf, wat moet een mens nog meer hebben na een harde werkdag.