Netsensei

Jawel, het aftellen is begonnen. Ik heb vandaag mijn aangetekende brief gestuurd richting huisbazin. Als alles goed loopt, hoop ik rond begin oktober effectief mijn hebben en houden terug good ol’ Antwerp te hebben.

Reeds sinds 2004, ondertussen de nevelen van the Intertubz, ben ik een adept van Firefox. Ik ben die beginnen gebruiken toen ik de pijn van Internet Explorer 6 niet langer meer wilde ondergaan en Webstandaarden zo’n beetje net uit de luiers waren. Het ding heette toen zelfs nog Phoenix. In al die jaren heb ik mij altijd heel erg graag door Firefox laten bedienen.

In den beginne vond ik het een lekker snelle en cleane browser. Geen onverdroten feature creep. Het deed wat het doen moest: mij toelaten om te surfen. En het deed dat goed.  Tegenwoordig valt het mij eerlijk gezegd nogal tegen.  Facebook is met de laatste updates bijna niet vooruit te branden en de browser reageert gewoon traag op mijn Mac. Laat ik eerlijk zijn: de surfervaring is niet om over naar huis te schrijven.

Afin, we gaan zeggen zoals het is: ook the intertubz zijn geëvolueerd. Waar een website vroeger wat HTML, CSS en wat primitieve Javascript was om het geheel bijeen te houden, gaat het tegenwoordig om complexe applicaties die asynchroon communiceren met webservers doorheen allerlei technologystacks.  Anders gezegd: ’t is een beetje ingewikkelder dan vroeger geworden. En dat laat zich ook meteen voelen in performance. Toch bij Firefox.

Natuurlijk zou ik kunnen overschakelen naar Google Chrome. Meer zelfs, die heb ik hier al geïnstalleerd staan. En ik ben daar minstens zo tevreden aan. Het voelt aan als Firefox in de begindagen. Lekker snel. En gebaseerd op Webkit. Maar dan moet ik wel mijn add-ons missen die ik reeds jaren gebruik in Firefox. Firebug, bijvoorbeeld, is een extensie van mijn brein geworden als het gaat om CSS en HTML werk.  Niet dat diezelfde tools niet in Chrome zitten, maar het is toch niet hetzelfde als wat een mens gewoon is…

En dus blijf ik voortmodderen in Firefox.

Ik vraag mij eigenlijk danig af: zijn er nog mensen met gelijkaardige opmerkingen? Loopt Firefox vlotjes bij jullie of heeft de concurrentie écht een voetje voor? Hebben jullie tips?

Artikel geschreven voor Krimson.be: Pushing the envelope with Display Suite. Part One.

Dit weekend werd ik met de neus op de feiten gedrukt. Ik blog te weinig. Bij vroeger vergeleken dan. De blogfrequentie ligt gewoon te laag. En het was niet de minste die mij dat inpeperde. Wel, daar gaan we dus drrringend eens iets aan moeten doen. Want nochtans is er meer dan genoeg om over te schrijven.

Hoe het met mij gaat? Wel, goed. De laatste maanden zijn, wel, druk geweest. Toffe projecten waar een mens op het werk helemaal in opgaat. Je kent dat wel. Drupal brengt mij echt op plaatsen waar ik nooit gedacht had er ooit nog eens te staan. Het is een beetje een way of life geworden en het gaat me vreemd genoeg niet vervelen. Daarvoor zorgt die grote Drupal gemeenschap voor want ze verbazen steeds weer met nieuwe technieken en inzichten die het leven weer een stuk makkelijker en interessanter maken.

En verder heb ik ook een appartement gevonden in Antwerpen. Met dank aan J. en N. die mijn nieuwe huisbazen worden. In september moet er wat opfleurwerk gebeuren maar de idee is om per 1 oktober te verhuizen en de dagelijkse pendel met de trein achter mij te laten.  Ik zal er niet rouwig om zijn.

Maar voor ik verhuis presteer ik eerst nog een rondje doorheen Europa. Eind augustus gaat het richting Kopenhagen voor de Europese DrupalCon. En vanuit Denemarken gaat het per direct naar Zwitserland voor een weekje vakantie. Unplugged. Ik heb alvast goede botinnes aangeschaft en een zonnebril op sterkte besteld. Mijn rugzak zal voornamelijk een fototoestel en een paar boeken bevatten. Ook daar kijk ik naar uit.

En hoe gaat het met u?

Hoera! WordPress 3.0 “Thelonious” is uit! Feestje! Upgraden maar!

Belangrijke wijzigingen? Een volledig nieuwe look voor de backend en Twenty-Ten vervangt Kubrick als default theme zijn de eerste dingen die opvallen. Maar belangrijker is dat Wordpres MultiUser en WordPress nu één zijn. Je kan dus meerdere blogs opzetten vanaf dezelfde installatie.

De, naar mijn mening, belangrijkste toevoeging is dat je naast pages en posts ook zelf je eigen inhoudstypes kunt bouwen. Da’s een eerste, bescheiden stap in de richting van wat Drupal’s kunstjes met content types en content fields. Drupal 7.0 heeft die begrippen nog verder doorgetrokken in zijn Fields API. Nu, als je naar de rauwe code van WordPress kijkt, dan zal je al snel merken dat daar (en elders) nog veel, heel veel, werk in gaat kruipen om een unified API te bouwen die op eenzelfde niveau staat. In versie 2.x waren er wel al een aantal plugins zoals PodsCMS, maar die bieden niet dezelfde flexibiliteit en gebruiksvriendelijkheid.

Een succesvol CMS is meer dan alleen maar de software. Het gaat ook om community. En dat heeft Matt Mullenweg duidelijk begrepen. Ze doorbreken de development cycle even om de focus te leggen op het verbeteren van documentatie (codex.wordpress.org), de plugin repository en what-not. WordPress.org kent immers het centrale begrip “issue queue” zoals dat op drupal.org bestaat, niet. Nochtans is een centrale plaats om bugs, features,… per project/module te melden dé kern van de zaak als het gaat om de participatiekracht van de community te maximaliseren.

Naar mijn mening blijft WordPress net dat: een uit de kluiten gewassen blogging tool waar Drupal ontegensprekelijk een flexibele blokkendoos of content management framework is. Wil dat zeggen dat WordPress ondergeschikt is aan Drupal? Verre van. Maar met WordPress stoot je gewoon veel eerder tegen grenzen dan met Drupal als het gaat om de implementatie van een site die veel meer wil zijn dan alleen maar een blog.

En ondanks de verbeteringen in WordPress 3.0 blijft het uitkijken naar wat de toekomst zal brengen.

Er zullen vanavond wel een paar mensen een stevig feestje bouwen. En dat is hen ook meer dan gegund na de sterke prestatie die ze vandaag wisten neer te zetten. Maar voor alles geldt natuurlijk: vanaf morgen begint het echte werk.  Het gaat immers niet zo goed met ons land. Als er iets is wat de kiezer duidelijk heeft willen maken, dan is het wel dat het de hoogste tijd is om vooruit te geraken.

Dingen die ronduit belangrijk zijn:

• It’s the economy, stupid! Er heerst crisis en elke burger wordt daar ondertussen al dan niet direct mee geconfronteerd. Want jobs en een gezond ondernemersklimaat vormen de beste sociale zekerheid. Zorg ervoor dat bedrijven zuurstof krijgen om banen te creëren. De meeste ondernemers meten hun succes niet alleen aan hun omzet, maar ook aan het aantal werknemers dat ze te werk stellen.
• De communautaire crisis. Ja, BHV is een probleem. En het blokkeert elke vorm van beleid in dit land. Tijd dus om keihard aan hetzelfde zeel te trekken. ‘Nuff said. Doe er iets aan.
• De institutionele crisis. Eerlijk gezegd is ons landje vooral een Mexicaans leger met allerlei bestuursniveaus en bevoegdheden waarmee naar alle believen geschoven wordt.  Als we al geen communautaire problemen hebben, dan is het wel dat het tergend lang duurt om dingen gedaan te krijgen omdat er zoveel mensen bij worden betrokken.
• De bureaucratische crisis. Dat het gehele overheidsapparaat dringend op dieet moet. Bij justitie heersen nog negentiende eeuwse toestanden om nog maar te zwijgen van de belastingen. Hoe is dat toch mogelijk? Rationalisering, modernisering en efficiëntie zijn meer dan mooie marketingwoorden. Make it count!

Als er één signaal is dat men wil geven, dan is het dat de burger eindelijk klare taal wil. Niet zeuren, gewoon doen. In het buitenland lukt het wel om de dingen te realiseren. Waarom hier niet?

Ik zou dus vooral de nieuwe bewindslieden het volgende meegeven, steek de handen uit de mouwen, gooi het roer om en zet de ramen van ons stoffige huis maar eens goed open zodat een frisse wind de boel kan verluchten.

De fijne Eepybirds doen het opnieuw!

Davy started a meme: show off how well Mollom has been performing on your site over the past weeks, months or even years. I picked it up at Wim’s place. Here is the lowdown for my own blog.

To be more exact: Mollom was activated 703 days ago. Until now, 1,355 submissions were accepted and 23,999 rejected. Yesterday, Mollom blocked 12 spam attempts and accepted 0 ham messages. So far, Mollom blocked 13 spam attempts and 0 ham messages today.

Quite impressive.  The least I can say is that Mollom took away a big nag of mine. The gap in Q1 of 2009 was due to a critical bug which needed fixing in my code.  I ran Mollom in developer mode which means no real life statistics were recoreded during that particular timeframe. Apart from that, Mollom has been protecting my WordPress blog for the past 2 years and held on to it’s own.

Of course, you’re all probably eager to know whether I’m still maintaining the plugin. Yes, I am. Over the past few months, I’ve been working off and on to get a new version a the plugin ready. It will be a total rebuild with lots of improvements. I’m covering what’s to come and my own developer experience in depth in a future blog post.

So stay tuned!

Brugge kent vele verborgen plekjes. En na een kleine 3 decennia weet ze mij nog altijd te verrassen. Een plaats die ik dit weekend heb leren kennen is het oude Theresianenklooster in de Ezelstraat. Goed weggestoken achter gevels van wat woonhuizen en winkeltjes doet niets vermoeden dat er in het hartje van de stad een gargantisch gebouwencomplex zit verborgen. Meer zelfs, dat dat complex eigenlijk al jaren staat te verkommeren.

Bleek dat een groepje krakers dit weekend zich de bouwval eigen had gemaakt.  Via een tip van F. trokken we er zaterdagavond op uit. D50 in de hand. Via een oude, reeds lang gesloten brocanterie in de Ezelstraat konden we vanuit het achterhuis en na wat klauterwerk het complex binnendringen. Al snel verdwaalden we zo’n beetje in de veelvoud van wandelgangen, gaanderijen, zalen en zaaltjes,…

Grafitti, afbladerende verf, kapotte ramen, overal glas en veel roest waren ons deel. De natuur was al druk bezig met het heroveren van het terrein want klimop van de totaal verwilderde binnentuinen dringt de gebouwen binnen. Van sommige ruimtes kon je vermoeden wat hun functie moest zijn geweest. De beste zaal met het kantoor van de prior bijvoorbeeld. Waar de muren bekleed zijn met veraffelde en totaal verkleurd tapijt en een half kapot geslagen bakstenen schoorsteenmantel de ruimte domineert.

Naarmate de avond vorderde en het donker werd, waren we aangewezen op het licht van zaklampen om onze weg doorheen het complex terug te vinden. De krakers hielden een makeshift barbecue in één van de wilderde kloostertuinen. Het koste opnieuw wat moeite om er te geraken maar het was het meer dan waard. Een vuurtje, een rooster en wat bio vlees. Meer moest dat niet zijn.

En in de rust van de nacht, onder een verrassend heldere sterrenhemel, konden we ons alleen maar afvragen: waarom een stad bereid is om zo’n stuk momumentaal patrimonium over te leveren aan projectontwikkelaars om er alleen maar dure toeristenhotels van te maken.