Netsensei

Gisteren hebben we Transformers gehuurd. Bij de zwaar klinisch ingerichte The Video Take Out in de Volkstraat (hat tip here!). Optimus Prime, the autobots, Megatron en the Decepticons blijven nog altijd bijzonder cool! Ah, trip down memory lane…

Tip: in het Fotomuseum gaat nu de expositie Belgicum van Stefan Vanfleteren door. België ijzersterk en apart in beeld gebracht. Ik vond het zeer de moeite. Hetzelfde ook voor de hoogtepunten uit de collectie Agfa-Gevaert. De installaties van Stage Fright op de vierde verdieping waren dan weer minder interessant.

Het kan dus. Twee mannen die zonder vrouwelijke begeleiding gaan shoppen. In hartje Antwerpen nog wel. Dat gebeurde dus gisterenmiddag. Kameraad B. had een nieuwjaarskostuum van doen en ik wilde gewoon wat propere dingen scoren. Dus trokken we vol goede moed richting Meir.

Alleen, kledingsadvies op zelfstandige basis geven heb ik nog nooit écht gedaan. Ik zou moeten betrouwen op de jaren ‘ervaring’ die ik had opgebouwd toen ik, meer dan mij lief was, allerhande kledingswinkels werd binnengesleurd en pashokjes met stapels artikelen werd ingeduwd.

Nu is het zo dat ons mannelijk instinct vrij snel in actie trad. Je neemt iets uit het rek, je beschouwt het kritisch en neemt het mee waarna al snel de nood vervalt om ook nog andere dingen gelijk uit te proberen. Bovendien viert onzekerheid hoogtij: hoe fout is de combinatie die je vast hebt? Passen de kleuren? Is het wel het juiste model? Mag het een maatje meer of minder zijn? Zal het wel passen bij het jasje dat je natuurlijk niet bij hebt? Stress mensen, stress! Want als je mening wordt gevraagd, wil je toch niet het foute advies geven. En terwijl je staat te wachten bij de pashokjes heb je het gevoel dat je door de aanwezige dames ook nog eens zelf wordt getaxeerd.

Zo eindigde B. al snel met een donkere broek, bordeaux hemd en lichte pull. Vraag was natuurlijk of de keuze de test van zijn wederhelft zou doorstaan die avond. Gelukkig was dat het geval. Blijkbaar viel het al bij al wel mee. Oef! Ik ben blijkbaar toch geen zo’n slechte raadgever als ik vreesde te zijn. De jeansbroek en de twee nieuwe hemden die ik in de Celio heb gekocht zullen dan ook wel geen absolute ramp zijn.

De vele verafschuwde strooptochten tijdens de solden uit het verleden hebben mij dan iets onverwachts bijgebracht: een zeker gevoel om vrij aanvaardbare kledingkeuzes te maken.

Oeh, oeh, oeeeeh! Ziet er mij een fijne compilatie uit! De mensen van het Muziekarchief doen dat niet slecht.

Hm. Eergisteren tot 19u present op het werk voor onderhoudswerken, daarna richting Brugge voor extra logistiek. Gisterenavond vertoefde ik in Gent in het gezelschap van deze drie lieve mensen (tip: als je lasagne wil eten in Gent, laat dan pizzeria San Marino op het Zuid langszij liggen!) . Dank je dat ik mocht crashen op de zetel! Vanmorgen 25 minuten staan vernikkelen in de decembermorgenkoude op een duister perron te Gent Sint Pieters, wachtend op een trein die veel te laat was.

Straks arriveert kameraad B. hier voor een weekendje Antwerpen met zijn wederhelft. En maandag geef ik om 9 uur al weer present voor werkgroepvergaderingen op het Kiel.

Drukjes dus…

Lad en Bjorn wezen mij er onlangs nog op dat ze wat probleempjes hebben met het nieuwe design: de grijze leegte die in de linkerfalanx van hun gigamonitors verschijnt waardoor ze letterlijk hun bureaustoel naar rechts moeten verschuiven om goed en wel de teksten te kunnen lezen.

Eigenlijk is dit zo’n typisch probleem van schermresoluties en de herschaalbaarheid van websites. Schermafmetingen komen immers in alle soorten en maten en als webontwerper betekent dat veel geknoei om het er overal proper te laten uitzien. Alleen, tot nu toe ging het er om mensen met een lage schermresolutie, zoals 800 x 600, niet uit de boot te laten vallen. Tegenwoordig is het echter zo dat slechts een absolute minderheid nog zo’n lage resolutie hanteert. Dus kan je perfect een website ontwerpen zonder daar nog écht rekening mee te moeten houden. De meeste webbouwers laten hun ontwerpen dan ook terugschalen tot een minimum van 1024 bij 768 pixels.

Helaas heeft de technische vooruitgang weer een nieuw probleem gecreëerd: gigamonitors van 22 inch en meer. Breedbeeld-multimediagevallen die de verbeelding tarten en de gebruiker met grafisch geweld overdonderen. Ideaal voor video en games in resoluties van 1600 pixels en zoveel meer. Maar als je dan full screen een website bekijkt die geprogrammeerd werd met een fixed width van 960 pixels, kom je in de knoei. Dan krijg je zeeën van witruimtes dat het niet meer mooi is. Als webontwerper kan je de breedte van je website wel laten schalen aan de gebruikte resolutie, maar bij een schermbreedte van 1600 pixels worden – bijvoorbeeld – paragrafen tekst uitgerokken tot enkele regels die enorm lang zijn. Onleesbaar en niet echt gebruiksvriendelijk.

Hoe moet je daar nu mee om gaan? In de regel probeer je als webontwikkelaar ervoor te zorgen dat je website in zoveel mogelijk situaties correct wordt weergegeven. Kameraad Toine gaf mij dit weekend interessant argument om dat in dit geval niet te doen. Waarom zou je op je knoert van een megascherm in de eerste plaats je browservenster willen maximaliseren en full screen surfen? Oké, een grote viewport is een voordeel, maar op superresoluties valt dat duidelijk tegen. Anderzijds kan je als webbouwer wel de ruimte gebruiken om die nog verder op te vullen met allerlei inhoud, banners en what-nots. Maar dat gaat dan weer ten koste van overzichtelijkheid. Eigenlijk wordt het nu een discussie van usability en interfaces.

Het clevere aan een venstersysteem is dat je vensters van applicaties op mekaar kan stapelen waarbij het actieve venster waarmee je werkt bovenaan ligt. Bovendien kan je het venster maximaliseren zodat je je volledige bureaublad benut. Da’s zeker interessant wanneer je met lage tot gemiddelde resoluties aan de slag gaat. Via de taakbalk kan je altijd een ander venster naar boven halen. Zo zullen de meeste mensen het actieve venster maximaliseren.

Helaas kent het systeem ook zijn zwaktes: stel dat je aan het chatten bent en tegelijk full screen surft, dan zal je steeds tussen vensters moeten switchen. Of je wordt geconfronteerd met vervelende popups van je messenger als iemand iets tegen je zegt.

Met een knoert van een scherm kan je dat probleem gemakkelijk tackelen. Meer zelfs, je hoeft je vensters niet meer volledig te maximaliseren om aangenaam te kunnen werken of surfen. Het is interessanter om ze gewoon naast elkaar te openen. Bijvoorbeeld je browser en een paar messengervensters. Immers: je bureaublad is immers een zee van ruimte die je nuttiger kan gebruiken dan te verspillen aan witruimtes en marges van websites die niet op jouw schermresolutie zijn berekend.

Ik ben mij er van bewust dat niet iedereen dat doet. Maximaliseren van vensters om documenten, websites, foto’s,… toch goed op een “klein” of “normaal” scherm te tonen is immers niets meer dan een gewoonte. De mogelijkheden die zo’n gigascherm biedt, betekent ook dat je op een andere manier venstersystemen (windows, OSX, XFree,…) zal benaderen. Tenslotte maak ik mij de bedenking dat er qua standaardresoluties en schermgroottes duidelijk een grens is die bepaalt hoe wij beelden percipiëren en benaderen. Nu we die grens meer en meer overschrijden lijkt het me logisch dat ook venstersystemen in de nabije toekomst mee zullen evolueren. De 3D tafel van Microsoft en allerhande andere fancy conceptinterfaces die we het laatst jaar zien verschijnen zijn daar een voorbode van.

Spannende tijden dus!

• Drive Your Cat Crazy!
  (tags: crazy audio sound)

Mjam! De Sint is hier op het werk gepasseerd! Piknikken, zoete Maria’s, speculoos en sjokolade zijn op dit moment mijn deel! Hallelujah! Ik had het eerlijk gezegd pas vanmorgen door dat het Sinterklaas was toen ik de datum op mijn railpass invulde…

A List Apart licht een tipje van de sluier op met een preview van HTML 5. Remedies tegen divitis, betere multimedia integratiemogelijkheden en DOM gebaseerd. En natuurlijk heel wat nieuwe elementen, attributen en deprecated elementen (bye bye frame, frameset en font Een technische vergelijking met HTML 4 vind je op w3.org!

Bekentenis: ook ik kan soms een halve middag achter mijn computer opzitten met mijn kopkleppen op zonder dat er daar muziek of zo doorheen schalt. Natuurlijk heb ik dat dan niet door tot mijn oorschelpen wat ambetant beginnen doen…