Lad en Bjorn wezen mij er onlangs nog op dat ze wat probleempjes hebben met het nieuwe design: de grijze leegte die in de linkerfalanx van hun gigamonitors verschijnt waardoor ze letterlijk hun bureaustoel naar rechts moeten verschuiven om goed en wel de teksten te kunnen lezen.

Eigenlijk is dit zo’n typisch probleem van schermresoluties en de herschaalbaarheid van websites. Schermafmetingen komen immers in alle soorten en maten en als webontwerper betekent dat veel geknoei om het er overal proper te laten uitzien. Alleen, tot nu toe ging het er om mensen met een lage schermresolutie, zoals 800 x 600, niet uit de boot te laten vallen. Tegenwoordig is het echter zo dat slechts een absolute minderheid nog zo’n lage resolutie hanteert. Dus kan je perfect een website ontwerpen zonder daar nog écht rekening mee te moeten houden. De meeste webbouwers laten hun ontwerpen dan ook terugschalen tot een minimum van 1024 bij 768 pixels.

Helaas heeft de technische vooruitgang weer een nieuw probleem gecreëerd: gigamonitors van 22 inch en meer. Breedbeeld-multimediagevallen die de verbeelding tarten en de gebruiker met grafisch geweld overdonderen. Ideaal voor video en games in resoluties van 1600 pixels en zoveel meer. Maar als je dan full screen een website bekijkt die geprogrammeerd werd met een fixed width van 960 pixels, kom je in de knoei. Dan krijg je zeeën van witruimtes dat het niet meer mooi is. Als webontwerper kan je de breedte van je website wel laten schalen aan de gebruikte resolutie, maar bij een schermbreedte van 1600 pixels worden – bijvoorbeeld – paragrafen tekst uitgerokken tot enkele regels die enorm lang zijn. Onleesbaar en niet echt gebruiksvriendelijk.

Hoe moet je daar nu mee om gaan? In de regel probeer je als webontwikkelaar ervoor te zorgen dat je website in zoveel mogelijk situaties correct wordt weergegeven. Kameraad Toine gaf mij dit weekend interessant argument om dat in dit geval niet te doen. Waarom zou je op je knoert van een megascherm in de eerste plaats je browservenster willen maximaliseren en full screen surfen? Oké, een grote viewport is een voordeel, maar op superresoluties valt dat duidelijk tegen. Anderzijds kan je als webbouwer wel de ruimte gebruiken om die nog verder op te vullen met allerlei inhoud, banners en what-nots. Maar dat gaat dan weer ten koste van overzichtelijkheid. Eigenlijk wordt het nu een discussie van usability en interfaces.

Het clevere aan een venstersysteem is dat je vensters van applicaties op mekaar kan stapelen waarbij het actieve venster waarmee je werkt bovenaan ligt. Bovendien kan je het venster maximaliseren zodat je je volledige bureaublad benut. Da’s zeker interessant wanneer je met lage tot gemiddelde resoluties aan de slag gaat. Via de taakbalk kan je altijd een ander venster naar boven halen. Zo zullen de meeste mensen het actieve venster maximaliseren.

Helaas kent het systeem ook zijn zwaktes: stel dat je aan het chatten bent en tegelijk full screen surft, dan zal je steeds tussen vensters moeten switchen. Of je wordt geconfronteerd met vervelende popups van je messenger als iemand iets tegen je zegt.

Met een knoert van een scherm kan je dat probleem gemakkelijk tackelen. Meer zelfs, je hoeft je vensters niet meer volledig te maximaliseren om aangenaam te kunnen werken of surfen. Het is interessanter om ze gewoon naast elkaar te openen. Bijvoorbeeld je browser en een paar messengervensters. Immers: je bureaublad is immers een zee van ruimte die je nuttiger kan gebruiken dan te verspillen aan witruimtes en marges van websites die niet op jouw schermresolutie zijn berekend.

Ik ben mij er van bewust dat niet iedereen dat doet. Maximaliseren van vensters om documenten, websites, foto’s,… toch goed op een “klein” of “normaal” scherm te tonen is immers niets meer dan een gewoonte. De mogelijkheden die zo’n gigascherm biedt, betekent ook dat je op een andere manier venstersystemen (windows, OSX, XFree,…) zal benaderen. Tenslotte maak ik mij de bedenking dat er qua standaardresoluties en schermgroottes duidelijk een grens is die bepaalt hoe wij beelden percipiëren en benaderen. Nu we die grens meer en meer overschrijden lijkt het me logisch dat ook venstersystemen in de nabije toekomst mee zullen evolueren. De 3D tafel van Microsoft en allerhande andere fancy conceptinterfaces die we het laatst jaar zien verschijnen zijn daar een voorbode van.

Spannende tijden dus!