Netsensei

Much Ado About Nothing

Lunatics

Vandaag trok ik naar Leuven voor een workshop slash auditie van de Lunatics Comedy Club. De Lunatics doen aan improvisatietheater. Of beter, een specifieke vorm van improvisatietheater: comedy-impro. Je staat op een leeg podium en met de topics die je publiek aangeeft moet je een scène beginnen.

Ik ging vooral naar de dag om vooral veel plezier te maken, en ook wel om eens te kijken of er werkelijk iets in mij qua talent zit.

De dag bestond vooral uit veel oefeningen. Een scène uitbeelden waarbij ter plekke opeens situaties worden omgedraaid en waar je dan op moet inspelen bijvoorbeeld. Of assiociaties leggen en dan daar iets grappigs uit brouwen. Of een woord krijgen en direct daar een minuut vol rond spelen. Het klinkt makkelijker dan het is. De max was wel om ook enkele typische spelletjes te spelen die ook in de beruchte Lunatics Comedy avonden in de Bal Infernal te Gent worden uitgevoerd. Opeens is mij duidelijk dat het een heel stuk moeilijker is dan dat de spelers voor een publiek van 200 man laten uitschijnen. Voor mij was het alvast de allereerste keer dat ik mij zo actief smeet in een performance.

Afijn, op het einde van de dag kregen we te horen of er iets in ons schuil gaat. De idee was immers om nieuw bloed te recruteren voor de club. De hint die ik meekreeg was dat ik ab-so-luut de tiendelige cursus improtheater zou moeten volgen en volgend jaar opnieuw ervoor gaan.

O ja, dank je aan Peter om mij hier op ’t Sint Pieters Station af te zetten. En, o ja, ik heb ook vandaag heel fijn gebabbeld en geperformed met Tjoff. En tenslotte, dank je aan de Lunatics voor een superfijne dag. Ik heb mij alvast beestig geamuseerd.