Na een lange en slepende ziekte is onze siamees, Merlijn, vandaag rustig ingeslapen. Reeds enkele jaren leed hij aan FIV of kattenaids. Hij sukkelde wat met de gezondheid maar met de nodige zorgen kon hij toch een comfortabele oude dag leiden. De laatste weken ging het echter stijl achteruit. Niet meer eten en sterk vermageren tot vel over been, werkelijk aftakelen. We hebben nog een poging gedaan met wat meer medicatie maar uiteindelijk zijn we ermee gestopt omdat we niet wilden dat hij afzag door onze therapeutische hardnekkigheid. Bovendien werd hij in zijn laatste dagen meer en meer apathisch: niet meer reageren als je zijn naam riep en in een hoekje voor zich uitstaren. Gisteren viel de beslissing en vandaag is de dierenarts dan gekomen. Met een verdoving werd hij rustig in slaap gebracht waarna de dokter hem definitief meenam. Aan de ene kant doet het pijn en aan de andere kant is er ook de opluchting dat het voorbij is en dat hij niet meer verder moet afzien.

Merlijn, je zal gemist worden!