Kerstmarkten zijn niet aan mij besteedt. Niet écht. Toch niet de opgeklopte heisa die dit jaar zwaar potten breekt. Gisteren heb ik bij gelegenheid een bezoekje gebracht aan de kerstmarkt van Leuven.

Het eerste wat mij te binnen schoot was “platte commercie”. Ik had het graag met een eufemisme willen zeggen, maar ik denk niet dat dat passend zou geweest zijn. Toch niet om het geheel van schreeuwerige kraampjes te benoemen. Barbecuekramen en druppelkotjes die zich de allure van dranketablissement volledig met zitplaatsen en kaart aanmeten, kan ik moeilijk een kerstmarkt noemen. Laura Lynn zou er bovendien ’s avonds optreden op een inderhaast opgetrokken podium en Radio 2 was prominent aanwezig. Afgezien van wat dennetakken kon ik mij even goed op de Gentse Feesten gewaand hebben. Om nog maar te zwijgen van de massa volk die er wel pap van lustte en massaal op het appel was.

De laatste échte kerstmarkt die ik heb bezocht was die van Keulen een tiental jaar geleden. Huisjes met snuisterijtjes voor aan en onder de kerstboom, handgemaakte poppetjes en kerstballen, snoepgoed en dies meer. Daar heerste toen de échte kerstsfeer.

Neen, kerstmarkten in Vlaanderen zijn niet écht aan mij besteedt.