Statusverslag van mijn laatste wapenfeit: het aan de praat krijgen van linux op een oude 386 computer die ik van mijn ouders heb geërfd. Ik heb het ding voorzien van een grotere harde schijf (100 megabyte -> 1,2 gigabyte) en een CD-ROM drive. Ik hoef mij alvast geen illusies te maken over grafische omgevingen. Met een shell en wat tools kom ik al heel erg ver. Al snel kwam ik uit op NetBSD. BSD is een aparte tak in de grote UNIX boom naast onder andere Linux. Met veel goede moed dan maar de installatiesoftware gedownload. Met twee opstartfloppies zou ik er komen. Zonder veel succes want wat blijkt? De machine beschikt over welgeteld 3072 kilobytes (!) RAM geheugen. De meeste (minimale) UNIX distro’s vereisen er 4 megabyte! Ik kan natuurlijk volledig manueel de software erop gooien, maar dan ben ik een flinke tijd bezig vooraleer het zaakje bruikbaar wordt. Ik heb ook nog ergens MINIX rondslingeren, dus ik kan heel erg “old school” gaan. Maar dat zie ik zo niet zitten aangezien Minix een nogal brakke UNIX variant is. Naar het schijnt. Met een beetje geluk kan ik via kameraad Twanne wel aan compatibel geheugen geraken. Niet gemakkelijk aangezien de geheugenmodules meer dan 10 jaar oud zijn. To be continued dus…