Netsensei

Aldus Mark want hij stopt met Gigadesign. Beetje jammer. Toch bedankt voor de fijne CSS tips en inspiratie gedurende al die jaren!

Eindelijk. Het eerste bezoek aan een mogelijke kandidaatwoonst in Leuven had gisteren moeten plaatsvinden. Via K. en M. had ik iets dat mij wel de moeite leek.

Zoals dat gaat met die dingen wil je dan zo snel mogelijk de zaak bezichtigen. Niets wisselt zo snel als vastgoed van bewoner of eigenaar.

En zoals dat gaat met die dingen stond ik dus gisteren aan de deur van de studio te wachten op M. Helaas had die slecht nieuws bij: de dag, zondag mind you, waren er mensen langs geweest en die hebben onmiddellijk besloten te tekenen. ’t Moet zijn dat het echt iets van waarde is. Een bezoek had dus nog maar weinig zin.

En zo trekt de karavaan dus verder, op zoek naar een andere woonbare stek.

Vanmiddag ging het richting Rijsel. Omdat we er zin in hadden. Het is jaren geleden dat ik nog eens in Rijsel ben geweest. Ik herinnerde mij vooral Euralille en de oprukkende nieuwbouw. Vandaag was dat niet anders. Toekomen en de auto parkeren ergens in de betonjungle van het Europese kwartier. En dan ging het de stad in.

Rondslenteren door verbazend veel winkelstraatjes waar je op de koppen kon lopen, een wafel een een koffie drinken, beetje rondsnuisteren in de Fnac,… En natuurlijk foto’s maken!

U2 en Lego zijn übercool. Ik gebruik dit prentje al een paar dagen tijdens het programmeren en testen van allerlei code. En elke keer doen Bono, The Edge, Larry Mullen Jr. en Adam Clayton mij glimlachen.

Lego Mania bezorgt je nog een pak meer fun met Lego.

Wall-e.

Beetje oud nieuws, maar vorige week stierf Randy Pausch aan kanker. De man is het best bekend van zijn Final Lecture aan Carnegie Mellon. Ik zou ook TFTC moeten volgen en zijn boek eens in huis halen.

Mag ik even uitwijden over een verschijnsel waar we de laatste dagen allemaal onderhevig aan zijn? Zweet! Jawel!

Het is het vochtige goedje dat uw huid op deze nogal warme dagen weet uit te persen en dat hoogst verguisd wordt. Het hoopt zich op in allerlei lichaamsholten waar we het niet liever niet hebben, het plakt, het stinkt en het kriebelt. Met van tijd stevig douchen gaan we het zaakje te lijf. En als dat niet helpt dan wapenen (de meesten onder) ons zich maar met een flinke bus deo.

En toch is zweet meer dan een mix van H20 en allerlei minderalen.

Ondanks de warmte werk ik dezer dagen in het zweet mijns aanschijns. Onderschat dat niet, programmeren, want met een deadline in het vooruitzicht op zoek gaan naar de meest efficiënte oplossing is geen sinecure. Zweet gegenereerd door hard labeur heeft ergens wel iets nobels.

Niets kent zoveel heroïek als het zweet van een sportmens. Van een atleet die een marathon loopt tot een coureur die een col hors categorie weet te bedwingen. Hun zweet dragen ze als een ereteken waaraan men hen kan onderscheiden als zij die een bovenmenselijke prestatie wisten neer te zetten.

We worden allemaal wel eens geconfronteerd met het koud zweet. Je kent dat wel. Rillingen gaan over je rug en opeens voel je je huid jeuken. Voor je het weet rollen de zweetdruppels over je lijf. Ongeacht of het koud of warm is buiten. Examens, de eerste kus, trouwen, de geboorte van je eerste kind, de dood van je (groot)ouders,… Sowieso zweet een mens zich door al die momenten heen.

En dan is er natuurlijk nog het angszweet. Het is er direct. Onmiddellijk. Stante pede. Geen ontkomen aan. Je trekt wit weg en je voelt je poriën zo prikken terwijl de angst om zich heen slaat. Pas als je terug bij je positieven komt valt opeens op dat je lijf nogal wat vocht kwijt wilde. Een mens wordt zich dan meteen van bewust dat hij meer dan ooit leeft.

Koortszweet is wel het laatste wat we willen. Je ligt te rillen in bed terwijl je lijf het gevecht aangaat tegen wat het ook is dat je ziek maakt. En van het ene op het andere moment voel je hoe je lichaam de temperatuur opeens lanceert naar ongekende hoogtes. Badend in het zweet lig je dan wakker met een koud compres op je voorhoofd.

Tjah, zweet… can’t live with it, can’t live without it.

Hier wordt een mens dus zeer stil van. (via)

Lieven Scheire daagt bij monde van i. het ganse internet uit. De toespraak van Albert II op 21 juli is het voorwerp van de competitie: de koning deed er meer dan dertien minuten over om het zaakje gedebiteerd te krijgen. Lieven doet het iets beter: 3:30 minuten.

Snel, maar zou ik het nog sneller kunnen? Ik had mezelf dat beter niet hardop afgevraagd op de Genste Feesten. Belofte maakt immers schuld.

Vanmiddag trokken Twanne en ik dan maar gewapend met kepi en camera doorheen de streek. Ik heb de toespraak opgevoerd voor het kasteel van Tillegem, tussen de koeien en op de Markt. Het kostte redelijk wat takes maar uiteindelijk wist ik de tekst af te haspelen in 3:10 minuten. En dat ging ongeveer zo…

En u?

Gisteren ben ik dan toch nog voor een dagje naar de Gentse Feesten afgezakt. Hoera! Ik had niet durven hopen dat ik er nog ging geraken. ’s Middags vertrokken uit Brugge. Halverwege begon het te regenen. Stevig te regenen. In Gent aangekomen besloten we dan maar om in de Fnac te schuilen. Ik had nog 60 euro aan bonnen die op moesten. Dus het liep daar net wat fout. Ik heb gekocht: Deel 6 uit Murena, LA Confidential, KOSS in-ear oortjes en een Sony MDR-V 150 koptelefoon.

De rest van de dag en de avond hebben we wat rondgeslenterd op de feesten. Het obligate broodje spitburger heb ik uiteraard tot mij genomen. In plaats van de vroeger zo opvallende witte trailer vol bedrijvigheid stond er nu een zeer bescheiden kraampje met een paar medewerkers. De broodjes zijn nog altijd even lekker zij het dat je het moet doen met koude beenhesp. Niet dat dat veel uitmaakte. Spitburger blijft spitburger.

Verder ging het eerder van terras naar terras. ’s Avonds trokken we verder op met Onnozelheid en WebsterMC. De rederij bij het Bierhuis aan de Waterkant deed een actie: een boottocht van 50 minuten voor 5 euro met een gratis Duvel. Te mooi om te laten liggen. Tussen Schelde en Leie was het wel druk op zo’n warme zomernacht. Overal bootjes, sloepjes en kano’s met fakkels en lampjes. We kregen ook nog eens wat historisch verantwoordde uitleg van de schipper. Heel speciaal was toch de doorvaart onder Polé Polé. Een massa volk op de pontons terwijl er een optreden bezig was. En natuurlijk in de rustigere wateren de terrasjes van de talloze restaurants langs de waterkant.

Gent leeft duidelijk.