Netsensei

We waren niet meteen van plannen om Gladiator 2 te zien, maar kijk, we werden op oudejaarsavond overtuigd om alsnog een bezoekje aan de cinema te overwegen. De moeite waard? Doet Ridley Scott het weer? Goh, het hangt af waar je verwachtingen liggen. Zelf kwamen we buiten met mixed feelings. We hebben ons geen moment verveeld, maar het is nu ook weer geen film die zal bij blijven zoals zijn illustere voorganger. Een beetje dus zoals de rollercoaster op de kermis.

Het verhaal is… een doordruk van de eerste film. Meer zelfs, het is quasi copy / paste hetzelfde. Er is een gevallen nobele die alles kwijt raakt, verraad, een complot, een slavendrijver die een graantje wil meepikken, twee verknipte keizers,… Zelfs de klassebakken in de cast kunnen niet verhullen dat het script geen enkele vorm van originaliteit uitstraalt. De eerste film was ook wel een quasi afgesloten verhaal, maar Scott en co hebben zich dubbel geplooid om vanuit de verdwenen Lucius een aantal nieuwe verhaallijnen te puren. De uitdrukking “bij de haren getrokken” komt hier in gedachten.

Gelukkig maakt de cast zelf veel goed. Paul Mescal mag dan wel een eerste kaskraker rol beet hebben, echt warm liep ik niet van zijn acteertalent. De film wordt dan ook vooral gedragen door Denzel Washington die met schijnbaar plezier de machiavellistische, machtsgeile gladiatorenmenner Macrinus speelt. Ook Joseph Quinn en Fred Henchinger spelen de pannen van het dak als de batshit crazy keizers Geta en Caracalla. Connie Nielsen, daarentegen, kwam nogal houterig over. Pedro Pascal vond ik dan weer niet de juiste keuze voor de rol van generaal Acacius: de regie leek niet verder te gaan dan “kijk ernstig en spreek plechtig, Vae Victis!”

Gladiator 2 moet het vooral hebben van de cinematografie, de decors en de props. Ridley Scott weet als geen ander de antieke wereld in beeld te brengen. Sommige wijdse panorama’s zijn net 18de eeuwse, classisistische schilderijen. Ook de soundtrack, gecomponeerd door Harry Gregson-Williams is topwerk.

Over de historische accuraatheid kan ik kort zijn: ga naar deze cinema met de nodige dosis suspension of disbelief. [Jeroen Wijnendaele, historicus aan de UGent, gaf alvast meer context bij de historiciteit van deze film.

Spijtig voor Ridley Scott: net zoals Napoleon is ook deze Gladiator 2 een gemiste kans. Maar in tegenstelling tot Napoleon verveelt deze film geen moment. Op zoek naar een avond vertier in het Colloseum zoals de oude Romeinen dat deden? Dit is je kans!

Vakantie, dat is ook Netflix afschuimen. Ik heb dit weekend ineens La Palma gebingewatched. Deze vierdelige Noorse serie neemt je mee naar het gelijknamige eiland in de Canarische Eilanden. We volgen er afwiselend een Noors gezin op vakantie en een Noorse onderzoekster die doctoreert aan het lokale vulkanologische instituut. De echte hoofdrol draag de Cumbra Vieja vulkaan. Die staat op uitbarsten waardoor het halve eiland in de Atlantische oceaan dreigt te glijden. Een megatsunami zou een globale catastrofe zijn.

La Palma tikt netjes alle vakjes af van wat een rampenfilm of -serie moet hebben. Race tegen de tijd? Check. Experts die niet worden geloofd? Check. Personages die op cruciale momenten, foute keuzes maken? Check. Een flinke dosis special effects? Check. Het is allemaal nogal voorspelbaar. Gelukkig hebben de screenwriters hun opperste best gedaan om de dialogen niet al te houterig te laten overkomen. En ook de Noorse acteurs leveren een meer dan behoorlijke prestatie af. Op sommige momenten dreigt de spanning wat weg te ebben, en maakten de schrijvers wel heel bizarre keuzes om de verhaallijn lopende te houden.

Gelukkig staat daar tegenover dat La Palma door de band genomen een ongecompliceerde, leuke rollercoaster is. Nooit had ik het gevoel niet naar de volgende episode te willen kijken. La Palma hoefde ook niet langer te zijn dan vier delen. Dat is net lang genoeg om de aandacht vast te houden, en de voornaamste verhaallijnen af te werken. Best dus de moeite waard voor wie in de kerstvakantie nog op zoek is naar kijkvoer.

De Camino de Santiago spreekt me al vele jaren aan. In 2022 wandelde ik de laatste 110 kilometer tussen Sarria in Santiago, en in 2023 kruiste ik vanaf Porto gedurende 11 dagen doorheen Portugal en Galicië. Dit jaar koos ik er bewust voor om de wandelschoenen te laten rusten. Nu kriebelt het genoeg om ze in 2025 terug aan te trekken, en dus ben ik volop aan het plannen.

Hoe begin je aan een Camino? Een pelgrimage is immers een stevige meerdaagse wandelreis over een lange afstand waarbij je uit je rugzak leeft.

De eerste drie vragen die ik mezelf stel: Hoeveel tijd wil en kan ik nemen? Welk stuk wil ik stappen? En is het doel om in Santiago aan te komen?

De eerste vraag is vrij eenvoudig. De beste periode om dit te doen zijn de twee weken na de paasvakantie. Ik heb dus een venster van 19 april tot en met 4 mei. Ik moet twee reisdagen heen en terug rekenen tussen thuis en de Camino. Dus dat geeft me maximaal 14 wandeldagen.

De tweede en derde vragen zijn iets moeilijker. Er zijn tal van pelgrimsroutes die naar Santiago leiden. Lang overwoog ik de Camino Primitivo uit Oviedo, maar het is wel de zwaarste route. Ze loopt immers doorheen de bergen. Nu hoef ik niet per se in Santiago aan te komen. Dat deed ik immers al twee keer eerder. Dat gaf me ruimte om over alternatieven na te denken.

Uiteindelijk heb ik gekozen voor de Camino de Frances. Die route loopt een kleine 800 kilometer vanaf de Franse zijde van de Pyreneëen tot in Santiago. Het idee is om de route op te delen in 3 reizen. In 2025 neem ik de route tussen Saint-Jean-Pied-de-Port en Burgos. Goed voor een kleine 280 kilometer. Later kan ik dan van Burgos naar Léon wandelen en dan van daar uit naar Santiago.

Is dat wel haalbare kaart?

Gelukkig hoef ik geen diepgaande studies uit te voeren met kompas en kaart. Over de Camino Frances bestaat er veel literatuur. Tal van reisgidsen beschrijven de etappes, populaire stopplaatsen, highlights en zo meer. Ik leg de puzzel op basis van Stingy Nomads en Gronze.com. In een Google Spreadsheet leg ik de verschillende etappes naast elkaar, en bepaal ik hoe de etappes er uit zouden kunnen zien.

De Camino is een oude pelgrimsroute die in de laatste jaren enorm populair is geworden. Er is dus ook flink geïnvesteerd in infrastructuur en accomodaties voor pelgrims. Op de stopplaatsen in de spreadsheet vind je dan ook slaapplaatsen, restaurants, winkels,…

Onderweg hou ik niet noodzakelijk vast aan die planning. Afhankelijk van de omstandigheden kan ik kiezen om verder te stappen, of sneller te stoppen. Als het echt moet kan ik ook altijd een etappe overslaan door een bus of taxi te nemen om zo een rustdag in te lassen.

En hoe nu verder?

In de komende dagen en weken leg ik lijstjes aan met de contactgegevens van herbergen, hostels, pensions,… waar ik zou willen overnachten. Hoewel het bon ton is op de Camino om slechts enkele dagen op voorhand, of zelfs de dag zelf, te bepalen waar je terecht komt, heb ik graag op voorhand al een goed idee waar ik wil slapen. In sommige plaatsen, zoals Saint-Jean, Roncevalles en Zubiri, reserveer ik ruim op voorhand al een bed, omdat de capaciteit op die plaatsen eerder beperkt is.

Ook de heen- en terugreis is iets om in de komende weken te vast te leggen. Ik zou in een dag per trein kunnen reizen naar Saint Jean, en op het einde van de reis per vliegtuig vanuit Madrid terug naar huis te keren.

In de komende weken en maanden ga ik me ook fysiek voorbereiden. Door te wandelen, en door de fitness te bezoeken. Je hoeft niet sportief aangelegd te zijn om de Camino aan te vatten, maar een goede voorbereiding maakt de wandeling een stuk lichter en aangenamer.

Ondertussen vergaap ik mij aan de vlogs van Efrén Gonzalez op YouTube.

Sinds jaar en dag zitten we bij Telenet voor alle onze digitale verbindingen. Zo hebben we gekozen voor de OneUp formule waarbij we van een supersnelle verbinding kunnen genieten. Daar betalen we aardig voor. Nu biedt Telenet in haar dienstverlening “Check and Smile” aan. Via de app kan je nagaan of je abbonementsformule nog wel bij je past. Wij dus even met de app aan de slag: volgens Telenet is er geen vuiltje aan de lucht. Oké dan.

Wel bleek onze modem aan vervanging toe. Telenet biedt sinds vorig jaar “Telenet 360°” aan, en een nieuwe modem is daar onderdeel van. Een gratis upgrade? Don’t mind of we do! De volgende morgen stond er een mannetje aan de deur met een nieuw toestel. De installatie kost me nauwelijks een kwartier. Oude modem er uit, nieuwe modem er in.

Op het eerste zicht leek alles te werken… behalve onze Apple toestellen.

Nu hebben we ook twee Powerline Wifi Boosters om over het hele huis goede WiFi dekking te hebben. Dat zijn toestellen die via het elektriciteitsnet met de modem communiceren. Blijkt dus dat die bakjes niet compatibel zijn met de nieuwe WiFi 6 Mesh technologie in de nieuwe modem, en zelfs de hele boel storen.

Blijkt dat Telenet ook “slimme” WiFi 360 Pods aanbiedt ter vervanging van de oude bakjes. En waar de oude Powerlines gratis waren, betaal je voor de pods goed 3 EUR per maand per bakje. Jawel, een gedwongen upgrade dus met een extra prijskaartje. Niet zo leuk. Op 3 jaar spreken we over een meerkost van zo maar even 216 EUR.

De pods zelf zijn van Plume. De Pod WiFi 6 kost zo’n 159 EUR het stuk. Zelf twee stuks aanschaffen is dus een dure kwestie. Trouwens, als ze kapot zijn, dan mag je zelf nieuwe kopen terwijl de gehuurde bakjes gewoon bij Telenet kunnen worden ingeruild.

Afin, we nemen de bluts met de buil en ik heb ondertussen de Powerline toestellen vervangen door twee van die 360 pods. De eerste drie maanden zijn gratis, om te proberen. Mijn Macbook doet het alvast terug zoals het hoort. We zien wel hoe het verder loopt.

Ik ben geslaagd voor de Microcredential Knowledge Graphs! Ik behaalde een mooie 15/20 waar ik meer dan tevreden over ben. Dit was het eerste academiejaar waarin deze cursus werd gegeven, dus het was voor iedereen wat zoeken maar inhoudelijk heb ik er alvast heel wat aan over gehouden. In ’t kort, deze onderwerpen kwamen aan bod:

• Legal frameworks relevant to data sharing
• Knowledge Representation and the Resource Description Framework (RDF)
• Publishing data and reusing IRIs
• Querying Web Data
• Ontology engineering and reasoning
• Discovery and trust (the SOLID protocol)
• Validating RDF

De cursus is een inleiding tot het hele kennisdomein waarin je als student een 360 graden perspectief krijgt. Een pak onderdelen vormen onderzoeksdomeinen op zichzelf en waren onmogelijk uit te diepen in de beschikbare lestijd. Dat neemt niet weg dat je een zeer breed en actueel beeld krijgt.

Aanvullend moesten we ook een onderwerp kiezen (of zelf voorstellen) dat we, na zelfstudie, in een peer teaching lecture moesten voorstellen aan onze medestudenten. Dat liet dan weer toe om iets dieper in te gaan op specifieke onderwerpen. Daarnaast kregen we ook zes keer een wekelijkse programmeer oefening mee naar huis. De ene was al wat uitdagender dan de andere.

Tot slot kregen we ook een examen dat uit een schriftelijk gedeelte (open boek) en een mondeling gedeelte bestond. We werden op voorhand gewaarschuwd om ons voor te bereiden en dat was zeker geen overbodige raad. Ik heb in de weken voordien toch best wat tijd ’s avonds en in het weekend aan mijn bureau door gebracht.

Ook interesse? Tik me gerust virtueel aan als je wat meer over mijn ervaring wil horen.

Oef, veel aan mijn hoofd. Zo laten de laatste maanden zich tekenen. Er was een verhuis naar nieuwe burelen op het werk. Ik heb miserie gehad met een macbook die uiteindelijk werd omgeruild voor een nieuw toestel. De opleiding Knowledge Graph is in volle gang getrapt en ik krijg daar wekelijks huiswerk voor. Er is nog dat Italiaans waar ik nog meer huiswerk voor heb. En dat is dan nog naast een boel andere besognes.

Soms zijn er tijden waarin er meer zandzakjes op je schouders worden gelegd, dan dat je er zo meteen van kunt afleggen. De voorbije maanden zijn precies net dat.

Gelukkig heb ik er een week vakantie op zitten. En ondanks het natte, gure weer is ook de zomer niet zo heel erg ver meer. We hebben onze terras alvast schoon gemaakt en goed geschrobt. Dit weekend kochten we een nieuwe tuintafel en ditto stoelen. Nu is het de vingers kruisen dat de zon snel van achter de wolken tevoorschijn begint te piepen.

Op het werk heb ik een nieuwe computerscherm gekregen. Het is een Dell P2423DE geworden. Een mooi groot 24-inch paneel met alle mogelijke aansluitingen.

Waar ik kinderlijk blij van wordt is dat het ding mijn Macbook oplaadt, én een poort heeft waaraan ik een harde schijf kan hangen voor Time Machine backups. Ik hoef enkel maar een USB-C kabel in mijn laptop te pluggen en de rest gebeurt automagisch.

Bijna 10 jaar geleden bouwde ik zelf een desktop PC. Het Coolermaster Quickfire Rapid-I toetsenbord is na al die tijd toe aan vervanging. En dus ben ik halvelings verdwenen in de rabbit hole van de mechanische toetsenborden.

Na heel wat reviews gelezen te hebben, denk ik er over na om een Keychron K-8 Pro J1 met Gateron G Pro Red switches in huis te halen. Want de ene click-clacky klinkt niet als de andere.

Prosit neujahr! Een nieuw jaar start ik met een klassieker: kijken naar het nieuwjaarsconcert uit Wenen. Hopelijk start het nieuwe jaar in stijgende lijn, want de laatste weken van 2023 waren niet om naar huis te schrijven.

Ik moest het Kerstgebeuren aan mij voorbij laten gaan wegens een derde keer Corona. Voor mij vertaalt zich dat in: veel koorts, geen energie, een stevige snotvalling en hoofdpijn. Een soortement griep die mij niet verder laat slepen dan de afstand tussen de zetel en mijn bed. Ondertussen ben ik vlot genezen om de overgang van oud naar nieuw te mogen vieren.

Een nieuw jaar brengt nieuwe kansen.

Zo heb ik vooralsnog geen plannen om andermaal een trektocht te maken. Misschien verandert dat nog, wie weet.

Tot het einde van mei heb ik wekelijks les Italiaans. Een nieuwe taal leren is best wel pittig, want naast 3.5 uur les moet ik ook toch thuis wat studeren en krijg ik af en toe huiswerk mee.

Ik ben trouwens opnieuw UGent student. Wegens dat ik voor het werk ben ingeschreven voor een intensieve cursus Knowledge Graphs. RDF, Semantisch Web, Linked Data,… Ik krijg er zelfs enkele ECTS credits voor.

Verder heb ik nog een paar digitale projecten waar ik in 2024 verder aan zou willen werken.

O ja, en natuurlijk boeken lezen en podcasts luisteren. Hopelijk kan ik dit jaar daar iets meer tijd voor vrij maken.

Ik werk in een grote zaal die gevuld is met collega’s. Een verdieping lager zijn er werkateliers, gescheiden door een open trapgat. Vandaag werden er een boel gevulde archiefdozen verhuisd. Om de vijf minuten dokkerden karren voorbij. Het denderende geluid vulde onze zaal. Geen noise-cancelling hoofdtelefoon kan daar tegen op. Gelukkig is dat geen dagelijks gebeuren.

Volgende week schaffen ze de P-trein van 17u24 tussen Gent en Brugge permanent af. Ik neem die regelmatig met een collega die tussen-in afstapt. Een geëngageerde pendelaar ging rond met een online petitie om de trein toch te behouden. We hebben gelijk onze digitale handtekening gezet.

Ik werk aan een hobby project. De code staat op GitHub. Die willen we regelmatig uitrollen naar een server. Gelukkig zijn er GitHub Actions waarmee ik dat volledig kan automatiseren. Ik heb het net zo geconfigureerd dat we op gerichte momenten een versie naar een productie of test-omgeving kunnen sturen. Kostte heel weinig moeite.