Netsensei

Much Ado About Nothing

Ik bekeek Christopher Nolan’s Dunkirk

Al een tijdje hou ik deze prent in het oog. Dunkirk of een kroniek van het Mirakel van Duinkerken.

Eerst de trailer…

Ik denk dat dit een van de betere trailers is die ik sinds lang heb gezien. En er valt best wel wat uit te pikken.

De opbouw van de spanning is zorgvuldig georchestreerd. En dat is geen toeval. Veel heeft te maken met regisseur Christopher Nolan. Die heeft een voorkeur om met het element ‘tijd’ te spelen. De onwrikbare chronometer die in de achtergrond de tijd weg tikt staat daar symbool voor. Duinkerken was voor de British Expeditionary Force letterlijk een race tegen de tijd. Volledig ingesloten door de Wehrmacht was hun laatste uitweg de zee. Enkel een oversteek kon de 338.000 soldaten nog redden. Ook in zijn andere films komt tijd terug. Inception en Interstellar, bijvoorbeeld, waarin hij de tijd volledig deconstrueert en de verhaallijn uit elkaar laat vallen. Ook hier zien we dat weer terug komen in verschillende sequenties vanuit het perspectief van verschillende personages.

Dan is er de cinematografie. Andermaal kiest Nolan voor een samenwerking met Hoyte van Hoytema. Net zoals Interstellar is ook Dunkirk bedoelt voor IMAX schermen. De stranden van Duinkerken, de open zee en het luchtruim boven het Kanaal lenen zich daar uitstekend toe. Je voelt de spanning bij de uitgeputte, op elkaar gepakte soldaten terwijl ze, volledig blootgesteld aan de elementen en de Luftwaffe, staan te wachten op verlossing die maar niet schijnt te komen. Nolan maakt de toeschouwer deel van de actie door ze er midden in te plaatsen.

De Luftwaffe shots waarin een uitstekend gecaste Tom Hardy de show steelt, doen me geweldig denken aan die ouderwetse oorlogsfilms uit de jaren ’60. Battle of Britain uit 1969 bijvoorbeeld.

Voor de muziek tekent Hans Zimmer andermaal. Hij stond ook in voor Inception en Interstellar. Wat me meteen opvalt is dat dezelfde dreigende ondertoon die we leerden kennen in Inception, ook hier terug komt. Moet ook wel aangezien, net als Inception, de premise van de film een race tegen de tijd is. Ik ben dus zeer benieuwd naar de volledige soundtrack.

Geheel terzijde. Sattelite Empire maakte een geweldige remix van Zimmers’ Time uit Inception.

Tenslotte zijn er de acteurs. Topcast. Tom Hardy vermeldde ik al. Doen ook mee: Cillian Murphy, Mark Rylance, Kenneth Branagh en James D’Arcy. Je ziet dat de rollen hen op het lijf zijn geschreven. Tom Hardy is bikkelharde, ijskoude RAF piloot. Kenneth Branagh als commandant die lijdzaam met getormenteerde blik de apocalypse ondergaat, Mark Rylance en Cillian Murphy die mooi contrasteren als de plichtbewuste veteraan en de net uit zee opgeviste, doodsbange, wat laffe soldaat.

Ah, Kenneth Branagh. Die blijft mij bij als Henry V in de gelijknamige verfilming van het Shakespeariaanse werk. Met het geweldige We few, We Happy Few, We Band of Brothers.

In dezelfde lijn valt er in de trailer Churchills‘ beruchte We shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds. We shall never surrender.

Het is niet de eerste keer dat Duinkerken in een film in beeld wordt gebracht. In 2007 bracht Joe Wright in Atonement de stranden magistraal in beeld. In één continue single take die maar liefst 5 minuten duurt wandelt de camera doorheen een Boschiaanse tafereel waarin schoonheid en waanzin elkaar afwisselen. Hoogtepunt is de hymne Oh lord and father of Mankind gebracht door een groepje verslagen soldaten vooraleer de camera de kijker terug in de realiteit van de oorlog mee sleurt. Het is ook een hoogstandje aangezien hier nauwelijks computer effecten konden worden gebruikt. Elk onderdeel van de take moest perfect worden getimed.

Breathe through the heats of our desire
Thy coolness and Thy balm;
Let sense be dumb, let flesh retire;
Speak through the earthquake, wind, and fire,
O still, small voice of calm.

Mooie woorden. Hoe spannend deze film dan ook mag worden. Ze blijft geworteld in een echte oorlog. Het is goed om ook daar even bij stil te staan.