En toen vertrokken we eindelijk naar Marrako. De reis was al even geleden geboekt bij Sunjets, dus we keken er enorm naar uit. Marrakech, Baby! We hadden gehoopt op een week rust, relax, ons voetjes onder de tafel kunnen schuiven zonder afwas te moeten doen en een stevige dosis cultuur. En we kregen waar voor ons geld.

We hadden het geluk dat we in een beter hotel net buiten de stad logeerden. Geen drukte en op tien minuutjes van het centrum en de luchthaven. Ideaal. Bleek dat de foto’s op de website en de magazines voor één keer ook de werkelijkheid weerspiegelden. We keken onze ogen uit toen we incheckten in een somptueuze lobby en onze valiezen door een echte bellboy werden weggebracht. De echte klapper was onze kamer. Ik had gelezen dat die een goeie vijftig vierkante meter groot zou zijn. En dat was niet gelogen. Met het terras erbij moet die ongeveer zo groot zijn geweest als mijn appartement. Met een luxueuze aparte badkamer met bad én douche en een gargantisch dubbel bed. En natuurlijk ook airco. Hét wapen tegen de extreme hitte.

Over die Afrikaanse hitte kunnen we nu een woordje meespreken. Toen we toekwamen was het eerder aan de frisse kant: rond de 38 graden. Maar op dag drie kwam de woestijnwind over het beschermende Atlasgebergte en leek het alsof de hele streek onder een gigantische haardroger werd gezet terwijl het kwik zoetjes naar de 45 en meer steeg. Zelfs ’s avonds valt er niet aan te komen. Rond tien uur is het daar nog dik 35 graden. Zweten dus. En ook wel veel, heel veel flessenwater drinken. Maar met de juiste zorg is de hitte best wel dragelijk.

Marroko is natuurlijk tajines! Véél tajines. En geroosterd vlees. Het hotel herbergde twee uitgelezen restaurants waar we ’s avonds terecht konden voor de traditionele schotels. Twee keer schoven we aan bij een all-you-can-eat-but-you-probably-won’t buffet. Heerlijk! Zoals dat gaat waren onze buiken uiteraard niet gewend aan de overdaad aan fruit, de exotische kruiden en olieën. In de tweede helft van de week moesten we dus ons systeem ontzien en het Marrokaanse lekkers aan ons wat voorbij gaan.

En dan is er natuurlijk Marrakech zelf. De rode stad met zijn medina, souks, El Koutoubia moskee, madrassa’s, cafeetjes, winkeltjes en zoveel meer. Het is echt een stad van tegenstellingen. Moderne, peperdure hotels schouderen naast luxewinkels van Louis Vuitton, Armani,… terwijl de medina, of oude stad, een kluwen is van kleine overdekte straatjes waar de mensen nog leven zoals honderd jaar geleden. Overal winkeltjes waar druk handwerk wordt geleverd door bakkers, schilders, ververs, leerlooiers, smeden, slagers, vissers,… Op een gidsbeurt doorheen traditioneel Marrakech werden we zelfs meegetroond naar een gemeenschappelijke broodoven waar alle families in een hele wijk hun broden kwamen bakken. En natuurlijk is er overal de eeuwige drukte die een arabisch handelsknooppunt met zich meebrengt. De souks en de marché Berber lopen vol met handelaars met uitpuilende stalletjes vol specerijen, textiel, houtsnijwerk, schoenen en de meest uiteenlopende prullaria die ze aan de vreemdelingen proberen te verpatsen. We hebben meer dan eens moeten afdingen, een traditie, om iets te kunnen kopen. Je gaat dan wel met een goed gevoel naar huis, je weet toch dat jouw zogenaamde beste prijs nog altijd bedriegtdenboel is geweest. Maar dat doet niets af aan de charme van het hele ritueel te midden een decor van duizelingwekkende geuren, geluiden en kleuren

We wilden ook wel iets van het land zien en via de excursies die Sunjets organiseerde konden we met een carvaan jeeps de woestijn in naar Ait Ben Hadou en Ouarzazate, twee onoogelijke dropjes die als decor dienst mochten doen in tal van Hollywood blockbusters. De plaatselijke bevolking zou gek geweest zijn als ze niet op de komst van hollywoodsterren zouden kapitaliseren. We trokken doorheen datzelfde Atlas en terug en we bezochten prachtige locaties op een avontuurlijke trip via haarspeldbochten. Het was letterlijk racen tegen de tijd om voor het donker terug uit de bergen te zijn want, alhoewel er geen verlichting is, blijft het verkeer er wel zeer gevaarlijk rijden. We zijn zelfs in het midden van de woestijn geflitst geweest door twee ijverige dienders van de wet die onze plaatselijke chauffeur gelijk op de bon slingerden. Een gewaarschuwde man of vrouw… lapt ginder de zaak aan zijn laars en negeert een dikke tien minuten later gelijk weer de snelheidsborden aangezien de volgende politiecontrole mijlen uit de buurt is.

Na dik een week ging het zondag terug richting thuis. De vlucht verliep vrij rustig en we waren blij verrast dat het weer hier tijdens onze afwezigheid toch wat gekanteld is naar typisch warm maar regenachtig zomerweer

Was het een geslaagde reis? Het was een meer dan geslaagde reis!