Yup. Deze week heb ik mij, na een beetje aarzelen, dan toch ook maar Spotify geïnstalleerd. Muziek streamen, dat moet ik niet meer uitleggen. Het concept lijkt me wel een nieuw gemak om muziek te leren kennen. Sinds jaar en dag wilf ik op YouTube naar muziek. Op het werk staat er altijd wel een tabje open met een clip. En dankzij de “related” clips kan ik zo doorklikken naar dingen die mij misschien wel interesseren. Leuk, maar ietwat onhandig. Spotify leek dus een antwoord te bieden.

Spotify installeren kan zelfs het kleinste kind: de applicatie downloaden en uitpakken, inloggen doe je met je Facebook account. De rest gebeurt vanzelf.

Het eerste wat opvalt: Spotify leest mijn iTunes bibliotheek uit en catalogeert netjes de hele zwik. Mooi! Ik kan dus kiezen tussen iTunes en Spotify om mijn muziek te beluisteren! En ja, dat gaat ook om de nummers die ik via iTunes had gekocht. Nu, Spotify komt natuurlijk met zijn eigen winkel. Je kan dus nummers bij Spotify kopen. Ik vraag me af of je die dan weer kan afspelen in iTunes. Ik heb dat nog niet geprobeerd.

Dan maar even de ‘Radio’ tab aanklikken. Je kan kiezen tussen een stuk of wat genres en je krijgt een selectie van nummers uit de albums van het moment te horen. Zo klikte ik net “Blues” aan en nu luister ik naar Police Dog Blues uit Hugh Laurie’s laatste, Let Them Talk. Mooi. Om de zoveel nummers krijg je wel een commercial naar het hoofd gesmeten. Reclame voor andere artiesten dan wel: Selah Sue en The Subs worden, ietwat weinig subtiel, aangeprezen.

Het mooiste is de zoekfunctionaliteit. Ik kan pakweg Georgia On My Mind van Ray Charles plus alle mogelijke covers (inclusief die van John Mayer) opvragen. Meer zelfs, ik kan het volledige nummer zo streamen en beluisteren.

Voor wat ik er van heb geprobeerd is dit dus een geweldig nieuw speelgoed. De reclame neem ik er graag bij aangezien het momenteel gratis is. Ik heb begrepen dat ik de komende zes maanden onbeperkt kan luisteren en dat het daarna een klein bedragje betalen is of beperkt worden tot slechts 10 uur luistergenot per maand. Heb ik dat er voor over? Goh, het betekent weer een extra kost op mijn VISA rekening. Hoe klein ook, het is toch weer een 120 euro extra op jaarbasis. En dat terwijl SABAM dezer dagen andermaal probeert om ISP’s zoals Telenet auteursrechten te laten  betalen. Een kost die ook, jawel, in het internet abonnement aan de consument zou worden verrekend. Dubbele kassa dus.

En dan is er nog het inloggen via Facebook. Wat Spotify vrolijk doet is een Facebook applicatie toevoegen aan je Facebook account. Eentje die je, stilzwijgend, toegang heeft om de gegevens van je account af te lezen. In de eerste plaats je verjaardag en een lijst van je vrienden. Die laatste heeft Spotify nodig om een Friendslist te tonen in de zijbalk. En om te kunnen delen met je vrienden naar welke muziek je luistert. Maar als je naar de privacy instellingen op Facebook gaat piepen dan zie je daar ook dingen staan zoals “Spotify may access your data when you are not using the application”. En daar heb je dus semi-stilzwijgend akkoord voor gegeven. Je kan die applicatie altijd de toegang tot je gegevens ontzeggen, maar zodra ik dat probeer, weigert Spotify nog toegang tot de muziek. Dat “Gratis” is dus niet zo gratis als het lijkt: je betaalt met je persoonlijke gegevens. En geen klein beetje. Nu, andere toepassingen zoals Foursquare zijn geen haar beter en lezen eveneens vrolijk je Facebook data uit. Privacy betekent tegenwoordig niets meer on line.

Verder moet ik zeggen dat streamen van muziek zo’n beetje een ongelofelijk gemak is. En toch, ik stond gisteren in de FNAC tussen de rekken met CD’s en ik kon niet helpen om me af te vragen: Is dit dode technologie? Hoe lang gaan ze nog meegaan? Aan alles komt immers een einde. En ergens zou ik het wel jammer vinden want, persoonlijk vind ik een cd of lp uit je muziekkast kiezen en in de speler duwen een belangrijk deel van de ervaring. Want zo virtueel op een knop duwen en meteen alles kant en klaar geserveerd krijgen, dat is toch een beetje op het gevaar af dat het allemaal als gestandaardiseerde eenheidsworst over komt. Een beetje moeite doen om muziek te leren appreciëren, daar gaat het toch ook wel om.