Gisterenavond mocht ik nog eens een drugscontrole op de trein ondervinden. Dat was ook weer even geleden. In al die jaren sporen heb ik dat al enkele keren mogen meemaken.  En telkens wordt er op dezelfde manier te werk gegaan.  Twee geblokte agenten in burger zetten de toegang tot de wagon af terwijl een hondenbegeleider zijn hond – denk model duitse scheper met een gewicht aan de haak van +30 kg – door de pendelaars en bijhorende zaken en tassen jaagt.

De hond luistert dan gedwee naar de begeleider die dan uw richting wijst en dingen roept zoals: “Tussen de benen”, “Jas”, “Rugzak”,… Juist. Natuurlijk doet die hond dan ook niets voor niets: op tijd en stond wordt hij beloond met een koekje. Een ervaren beest gaat dan ook methodisch op zoek naar verdovende middelen en verdoet niet meer tijd dan nodig. Het kostte dan ook niet meer dan vijf minuten om in onze wagon een ietwat slonzige dame eruit te pikken met een zakje wiet in haar jaszakken.

Maar in plaats van uit de zetel te worden geplukt moest ze nog even blijven zitten. Na het echte werk passeerde er een tweede hond. Eentje in training. Een wups, speels ding dat met veel opwinding en redelijk onstuimig te werk ging. De tweede begeleider moest wat moeite doen om het beest in het gareel te houden. In onze coupé bleef ze wat hangen. Onder de zetels, tussen de benen, in de vuilbak,… veel willekeurig gesnuffel zonder echt resultaat.

En toen zei begeleider: “Op de schoot” terwijl hij naar mij wees. Eum. Neen. Liever niet. Maar ’t is dat een burger overgeleverd aan een macht met het monopolie op geweld niet echt veel keus heeft. En grapjes maken zoals “Ja, maar mijn ticketje is al gecontroleerd.”, daar waag je je beter niet aan. Gelukkig vertoonde het beest tekenen van insurbordinatie. Dus moest ik maar recht staan en mijn hebben en houden laten liggen zodat de hond alles kon besnuffelen. In een overvolle wagon. Ogen in mijn richting gepriemd. Iedereen nieuwsgierig. Niet dat ik mij ongerust maakte, maar ik stond er toch mooi met een rood hoofd.  Afin, gelukkig mocht ik terug gaan zitten en kreeg ik een knipoog als bedanking van de begeleider.  All ends well.

En de betrapte dame? De leerling had het ook daar bij het rechte eind. Die kreeg een koekje en een aai over de bol terwijl het dametje vriendelijk werd verzocht de agenten te volgen.

Aan de ene kant overvallen ze er een mens wel even mee. En is het ook allemaal wat intimiderend. Maar een drugscontrole vind ik dan wel weer een heel goeie zaak. Als er iets is wat een harde aanpak verdient, dan is het wel die vuiligheid.