Netsensei

Much Ado About Nothing

Auvibel

Lees ik bij Litrik en Pietel dat er vanaf 1 februari de heffing op blanco DVD’s/CD’s wordt uigebreid naar alle digitale dragers. Dat wil zeggen: iPods, MP3 spelers, harde schijven, etc. Kortom: alle digitale dragers. Het gaat zelfs tot 9 euro per terabyte! Niet bepaald een heffing die de consument niet in zijn portefeuille zal voelen.

Is dat een slechte zaak?

Ik denk dat Larry Lessig, uitvinder van de Creative Commons, het heel erg goed verwoord in deze video:

https://www.ted.com/talks/lawrence_lessig_laws_that_choke_creativity

Oude business modellen werken niet in een nieuwe context waar het begrip ‘intellectueel eigendom’ botst met de realiteit dat drager en intellectueel goed niet meer één en dezelfde economisch exploiteerbare entiteit vormen. Als we iets van de noughties zullen onthouden, dan is het wel dat piraterij mainstream is geworden.

Wat is de rol van publieke overheden hier dan in? Recht heeft altijd al de neiging gehad om achter te lopen op reeële situaties. Het is de rol van de wetgever om in te spelen op die verandering en een eerlijke balans te vinden tussen rechten en plichten van alle betrokkenen.

In het geval van auteursrecht lukt dat blijkbaar niet. Meer zelfs, het opleggen van een a priori taks waar de consument geen enkele nieuwe rechten kan aan ontrekken – vrij kopiëren blijft nog altijd een misdrijf – trekt die balans juist verder scheef.

Volgens mij heeft de weg die Vincent Van Quickenborne – en de politieke reactie in brede zin – is ingeslagen vooral deze drie gevolgen:

  • Het opwerpen van extra drempels verhindert de introductie van nieuwe (mobiele) technologieën. Extra heffingen zijn absoluut geen economische stimulans. Het zet de consument aan om de knip op de geldbuidel te houden en een alternatief te zoeken. Stel dat men ook nog beslist om dezelfde heffing op internetverbindingen te halen, dan mag men er gerust van uitgaan dat België nog verder zal zakken in de lijst van landen met een hoge graad van aansluitingen.
  • Het averrechtste effect dat zo’n heffing kan/zal hebben leidt juist tot minder omzet. De inkomsten van de heffing zullen nooit het verlies kunnen dekken. Artiesten klagen terecht steen en been en dat heeft ook impact op de kwaliteit van hun werk. Wie wil nog professioneel veel tijd en moeite in origineel en vernieuwend werk steken als niemand erin wil/kan investeren? De drempel voor jong talent naar een professionele carrière wordt alleen maar groter en wat labels op de markt brengen zal juist meer van hetzelfde zijn.
  • De huidige regelgeving criminaliseert innovatie en creativiteit die in de wereld van de nieuwe media een vruchtbare voedingsbodem vinden. Ze bestendigt het gebruik van oude business modellen die helemaal niet passen in de nieuwe realiteit en ze verhindert de ontwikkeling van nieuwe exploitatiemogelijkheden van intellectueel goed. De kopieerheffing is in die zin een puur protectionistische maatregel. Een dergelijke heffing betekent het verhogen van de inzet in de wapenwedloop tussen piraten en overheid terwijl vooral de eerlijke consument daar de dupe van wordt.

Het is natuurlijk makkelijk om de huidige heffing af te schieten. Maar wat is dan wel de oplossing? Hoe kan je de belangen van mensen die intellectuele arbeid verrichten verenigen met de wensen van de consument?

Met een gratis alternatief, kan geen enkel goed bedacht business model concurreren. De stunt van Radiohead om downloaders van hun album ‘In Rainbows‘ zelf te laten bepalen wat ze willen betalen toont aan dat intellectueel goed sterk is gedevalueerd. In Zweden lijken repressievere wetten dan weer te werken. Door ISP’s te dwingen illegale activiteiten te rapporteren heeft de omzet van de legale verkoop zich deels hersteld. En de zweden zijn een nieuwe politieke fractie rijker!

Een repressieve aanpak is slechts de helft van het verhaal. Het zou interessanter zijn mochten overheden rechtstreeks en onrechtstreeks onderzoek naar nieuwe exploitatiemogelijkheden. Mobiele platformen zijn hierin de way of the future.

Daarnaast horen overheden de consument ook voor te lichten over e-commerce en on line kopen. Nu pas begint e-commerce eindelijk van de grond te raken, maar het is ook aan de overheid om actief te stimuleren en consumenten voor te lichten. Het ‘Internet voor iedereen’ programma is een goede stap, maar zonder duidelijkheid over de mogelijkheden – wat wel en niet kan – schiet het zijn doel voornamelijk voorbij.

Tenslotte zou men ook jonge artiesten en kleine on line labels kunnen stimuleren met toegankelijke subsidies. Meer zelfs, beperk de macht van obscure organisaties zoals Auvibel en Sabam die consumenten terroriseren en waarvan onduidelijk is waarhun inkomsten naar toe gaan. Investeer rechtstreeks in artiesten en labels via transparante kanalen!

Afin, ik maak wel dat ik nog een paar extra harde schijven insla voor begin februari.