Of ik geen zin had om mee te gaan naar Oostende vanmiddag? Of ik geen zin had om op het strand van Oostende een dansje te doen? Of ik het niet zag zitten dat ik dat ik dat dansje samen met 9.999 anderen zou uitvoeren, opgenomen zou worden om binnenkort op de Nationale Televisie te komen?

Why not.

Dus zakte ik samen met B. en B. deze middag naar Oostende om voor Nic Balthazar en de actie The Big Ask Again eens Bollywood stijl te dansen op U2’s Magnificient. De actie in kwestie kadert in het klimaatdenken en de wereldklimaattop (of beter: the United Nations Framework Convention on Climate Change) te Kopenhagen die in december doorgaat. Denk Kyoto maar dan nog een pak urgenter. Het is vijf voor twaalf wat ons klimaat betreft. En daar mag wel iets aan worden gedaan.

Eerlijk gezegd zal de aarde de opwarming van het klimaat wel overleven. Dat leert ons het verleden. Het probleem is dat dit ten koste gaat van dan de helft van de 6 miljard wereldbewoners. Denk extreme waternood, denk extreme watersnood, sociaal-economische onthechting op grote schaal, denk extreme ellende,… Geen toekomst waar ik echt achter kan staan.

Zelf zie ik de wereld als een groot systeem waar alles met elkaar is verbonden. Ogenschijnlijk is dat misschien niet zo, maar om een blik cola te produceren worden veel meer grondstoffen en energie gebruikt dan dat je op het eerste zicht zou vermoeden. En zo gaat het met alles wat we onontbeerlijk vinden in onze overwegend westerse levensstijl. De klimaatsverandering los je in mijn ogen vooral op met structurele oplossingen om efficiënter om te springen met onze aarde. Normen opleggen om CO² uitstoot terug te dringen is een eerste stap. Wat vooral moet gebeuren is politici wakker schudden zodat zij een kader creëeren. Een kader waarbinnen experts concrete toepassingen kunen realiseren om de manier waarop we mobiel zijn, wonen, werken en leven aan te passen.

Daarom stond ik dus op het Klein Strand. Afin, eens benieuwd naar het eindresultaat natuurlijk. Van de spot én de klimaattop that is.