Wel, ik heb gisteren dan toch even optie genomen op Feedburner. Ik had dat natuurlijk al vééél eerder moeten doen. Na 24 uur is dit het resultaat:

Ha! Inderdaad. Daar zitten jullie snoodaards dus allemaal! Mij volgen via de feeds.

Restate initial assumptions: op het huidige web arriveren bezoekers niet noodzakelijk via de voordeur. Bij uitbreiding stamp ik nog maar enkele open deuren in:

• Feedreaders zijn in de blogosfeer incontournable.
• Bloggers en bloglezers zijn daar de grootste gebruikers van.
• Aggegratie van feeds, trackbacks,… (Google Reader, Technorati, Feedburner, Facebook, Del.icio.us, Twitter, whatnot) leiden ertoe dat mensen nieuwe blogs leren kennen zonder dat ze daarvoor expliciet je site zelf bezoeken. Eén keer kan volstaan: om je feed toe te voegen aan hun reader. En zelfs dat hoeft niet als een link naar je feed elders ook nog eens wordt gepubliceerd.
• Hear-say is belangrijk: slimme feedreaders kunnen nieuwe feeds suggereren. Bijvoorbeeld ‘Hey, we’ve noticed you subscribed to feeds x and y. Maybe feed z can interest you?‘ Hetzelfde gebeurt ook off line bij meetings: ‘Ja, ik lees je blog’ wil zoveel zeggen als ‘Ja, je zit in mijn feedreader’
• Vraag: bestaat dan niet de ‘valkuil’ dat je uiteindelijk enkel nog blogt voor die absolute incrowd? En is dat dan iets waar professionele bloggers bang van moeten zijn? Google AdSense op je blog zetten levert immers bitter weinig op. Hier heb je een verklaring!
• Binnen andere contexten spelen domeinnamen, Google, SEO en het frontje (de ‘homepage’) een belangrijkere rol om bezoekers aan te trekken.
• Is de vorm dan wel zo belangrijk voor een blog? Helemaal niet. Die is zelfs overbodig aangezien de inhoud een volledig eigen leven gaat leiden in feedreaders, feedbots, geaggregeerde databases,.. en het grote cachegeheugen van het web. Tenzij je natuurlijk van strak webdesign houdt.
• Cijfers over bezoekers interpreteren is niet eenvoudig. Ik vraag mij af of Metatale er rekening mee houdt dat invloed ook gemeten kan worden via feeds en de verschillende contexten waarbinnen die worden aangewend.

Afin, stof tot nadenken. Toen ik dit en dat deze week las, dacht ik er zo het mijne van. Dat het toch allemaal wel héél erg relatief is wat feitelijk doen. Ach ja, ’t is dat ik de afgelopen week niet erg uitgerust ben, de laatste tijd wat chagrijnig rondloop en de dingen in vraag durf stellen.