’t Is weer het laatste weekend van de solden. En Matthias kon nét niet ontsnappen aan de lijdensgang dat het slenteren door winkels is. Niet dat ik mag klagen want ik heb een aantal mooie dingen gekocht, maar ’t is dat ik de bittere kelk die eraan vooraf gaat liever aan mij laat passeren.

Wat ik haat aan shoppen?

Na een drietal winkels heb ik het wel gezien. Kleren, kleren en nog eens kleren. Mijn beperkt concentratievermogen is daar dus niet op voorzien. Tegen het einde van de middag vertoef ik meestal geestelijk elders.

Warmte! In de winter draag je best een warme vest, maar in de winkels wordt er gestookt dat het een lieve lust is. De warmte overvalt je en voor je het weet baad je in het zweet. Aangenaam is het dus zéker niet. Klimaatwetenschappers kunnen volgens mij niet om een dergelijke verkwisting van energie.

De massa! Kijk, solden dat betekent plunderende hordes. Atilla de hun is een watje vergeleken bij hoe sommige dames met kroost en al chargeren op de rekken vol kleren. En dan zwijg ik nog over bleirende kinderen, het gedoe bij de pashokjes en het gedrum tussen de rekken.

Het slenteren. Als er iéts vermoeiend is, dan is het wel traag vooruitstappen. Ik kan met gemak kilometers doorbomen zonder écht moe te worden, maar laat mij een ganse middag met een slakkegangetje winkelen en ik strompel met kapotte voeten naar huis.

Nochtans vind ik het best wel jammer dat ik shoppen niet leuk vind want achteraf ben ik altijd heel tevreden over mijn nieuwe aanwinsten. Bovendien kán ik überhaupt gemakkelijk kleren kopen. Naar het schijnt heb ik de goede maat en hoef ik niet veel moeite te doen om iets te vinden.

Tsjah…