Netsensei

Much Ado About Nothing

Politainment

Wie vindt er de Vlaamse politiek tegenwoordig ook zo een onovertroffen Bold and the Beautiful gehalte hebben?

Je kan moeilijk ontkennen de confrontatie tussen de Dedecker en Dewever in de schminkkamer van de Zevende Dag onder het oog van de camera geen beklijvende televisie is.

Het fenomeen heeft zelfs een naam: politainment. Niet zozeer in de oudromeinse betekenis van het begrip – brood en spelen – maar eerder politiek bedrijven die maatschappelijk helemaal géén relevantie heeft en vooral een hoog entertainmentgehalte heeft. De idee is dat politici sterk inspelen op de sensatiezucht en de marktdruk waaronder media staan, om zichzelf in het voetlicht te plaatsen. Dat kan door politiek op een dubieuze manier te bedrijven, of als politicus in allerlei entertainmentshows op te draven. Wat dat betreft is Dedecker duidelijk zeer sterk in het voeren van politainment. Het heeft immers iets machiavellistisch want het doel heiligt de middelen. Uiteindelijk komt het al snel zover om principes overboord gooien en zelfs aan gratuit partijhoppen te doen.

Even googlen leert mij dat de term (nog) geen brede ingang heeft gevonden. Dat verbaast mij want als er iets wat je van de huidige berichtgeving kan zeggen, dan is het wel dat ze aan de definitie voldoet: een enkeling slaagt er toch maar in alle aandacht naar zich toe te trekken zonder een echt maatschappelijk relevant debat te moeten voeren. De schaduwzijde van politainment is dat de berichtgeving al snel slechts een zeer eng venster op de realiteit zonder veel duiding biedt. Thema’s zoals de groeiende welvaartskloof krijgen daardoor zowel bij de burger als in de politieke wereld minder weerklank. Meer dan ooit zouden media zich bewust moeten zijn voor de gevaren van politainment.