Momenteel is er 0110… en ik ben niet aanwezig. Ik zag het eigenlijk zelfs niet zitten om af te zakken naar Gent of Antwerpen. Nochtans draag ik het initiatief best wel een warm hart toe. Ik heb daar zo mijn redenen voor.

Ik ben allesbehalve een racist. Ik respecteer de gekleurde medemens zonder meer. Gelijkwaardigheid boven alles. Ik heb de boodschap allang begrepen en daarvoor hoef ik dat écht niet uit te schreeuwen. Neen, ik doe dat op mijn eigen bescheiden manier, elke dag weer. In mijn samenwerking met mijn allochtone collega’s op het werk, bijvoorbeeld. Of door de verkeersregels te respecteren en niet domweg door het rood te stappen. Of – tijdens mijn studententijd – een babbeltje te slaan met uitbater van pittabar Deniz 2 in de Overpoort. Zo’n dingen.

Ik zie ook het nut niet in om mensen met een andere mening het tegendeel te bewijzen. In internetdiscussie’s die nooit eindigen, tenzij op gescheld, bijvoorbeeld. Of zelfs in mijn kenissenkring bij mensen door persoonlijke ervaringen of uit ongenoegen. Waarom zou ik dan moeten verwachten dat 80.000 Vlamingen dat zouden kunnen? Er is nu eenmaal een probleem en verdraagzaamheid is maar één stap in een lang proces dat leren samenleven heet.

Tenslotte ben ik ook niet de persoon die snel aan dergelijke volksbewegingen deelneemt. Zelfs al geven grote namen gratis optredens. Neen, als het hierop aan komt, wil ik ondanks het idealisme, vooral een realist zijn. Vlaanderen heeft een probleem. En de oplossing, die moeten we elke dag terug opnieuw verdienen.