Iemand ooit WarGames gezien? Een film waar een tiener inbreekt op de computers van de Amerikaanse defensie en per ongeluk een thermonucleaire oorlog begint. Het leukste deel van de film was in de War Room waar rijen en rijen officeren achter ingewikkelde machinerie zaten en er grote schermen hingen vol data en kaarten waarop je de bewegingen van de raketten en de bommenwerpers zag. Het gaf je allemaal echt het gevoel alsof elk moment de atoombommen je om de oren zouden suizen. Persoonlijk vond ik het één van de betere films. Al was het maar om dit deze geschoten werd in 1983, putje koude oorlog in een jaar dat de wereld – onwetend – een paar keer op het randje stond.

Gisteren lanceerde Introversion, een onafhankelijke spelletjesmaker, de game Defcon. Volledig in dezelfde stijl wordt je achter de controls van zo’n war room gezet. Je krijgt een wereldkaart te zien met steden. Je plaatst je radars, je vloot, je vliegvelden en – last but not least – je raketsilos. Doel van het spel: zoveel mogelijk steden van je tegenstander zien te raken vooraleer hij hetzelfde bij jou doet. Diegene met het meeste punten – lees: doden – op zijn geweten wint. Feitelijk. Een apart uitgangspunt van traditionele strategygames.

Een Defcon is kinderlijk eenvoudig, geen fancy troepen met honderd-en-duizend mogelijkheden en tactieken. De graphics zijn bovendien zeer sec: de wereldkaart en een paar eenvoudige symbolen die raketten, vliegtuigen, steden en installaties voorstellen. Meer niet. En toch is Defcon zeer meeslepend: je krijgt lanceert raketten vanaf je silos en terwijl de steden van je tegenstanders worden geraakt krijg je een droge mededeling hoeveel miljoen doden er zijn gevallen. De soundtrack is bovendien inktzwart: diep melancholisch en depressief. Af en toe hoor je iemand kuchen of huilen. Het vallen van de bommen is een vrij droog basgeluid en tussendoor de computerachtige bliepjes wanneer je commando’s geeft.

Op het forum van introversion blijkt dat heel wat spelers zich zelfs schuldig voelen wanneer het bommen regent. Meer nog dan in hyperrealistische shooters waar lustig armen en benen rondvliegen. Neen. Bij het klinische voeren van een thermonucleaire oorlog en het ganse verloop van de acties laten je niet zomaar onberoerd. Uiteindelijk is Defcon zijn subtitel meer dan waard: Everybody Dies! Geen winnaars in dit spel. Zelfs al haal je de meeste punten…

Defcon kan je kopen via Steam of via Introversion. Voor de liefhebbers…