Leien
Hm. Vandaag moesten collega A. en ik voor bespreking naar de Desguinlei. Vanaf het eilandje is dat een mooie rit met de (nieuwe!) fiets. En aangezien het lekker zonnig weer was: waarom ook niet?
Wat mij opviel is dat Antwerpen een stukje fietsonvriendelijker is dan pakweg Brugge. Begrijp me niet verkeerd: fantastische fietspaden. Maar bij momenten scheuren auto’s toch wel zéér dicht langsbij. De leien vormen ook wel een uitdaging: in tegenstelling tot wat je mag verwachten van zo’n brede boulevard, meandert het fietspad zich zo’n beetje tussen de busstrook, de middenberm en de rijstroken. Dat leidt tot rare situaties dat een mens niet goed weet waar het fietspad nu naartoe leidt. Nog eentje: de véle rode lichten. Om de tweehonderd meter stilstaan, wachten en weer optrekken. Genoeg om veel tijd mee te verliezen. De leien volgen is dus geen optie als ik op gehaast ben om op het werk te geraken.
We deden het op een rustig tempo, maar dan was het toch nog een groot half uur fietsen. Mja, dan mogen we in Brugge nog niet klagen als er eens een groep Japanse toeristen er niets beters op vindt dan in het midden van de rijbaan te gaan staan om foto’s te nemen…
