Oneerlijk

Het moet ergens in 2006 geweest zijn dat we elkaar tegen het lijf liepen. Op een BlogCom of een Blog Awards. Ik weet het mij niet zo goed meer. Ik herinner me wel de fijne jongedame die ik er toen ontmoette. 

Sindsdien volgden we elkaar virtueel en kruisten ook in het echte leven onze paden wel eens.

Ik herinner me hoe je mee deed met onze eerste bescheiden poging om een Brugse stadsblog te starten. En de korte periode dat we even pendelvriendjes waren.

Verder leefden we elk ons leven en bekeken we elkaar vanuit de verte via de sociale media. En we zagen van mekaar dat het goed was.

En dan viel de bom in oktober vorig jaar. Kanker. Kind toch. Ik was daar niet goed van. Oneerlijk is het juiste woord. Toch niet die fijne jongedame die nog een heel leven voor zich zou moeten hebben.

In de laatste maanden kwam er geen of geen positief nieuws. Drie weken geleden stuurde ik je nog een berichtje via Facebook. Even inchecken. Je zei het toen niet zo met zoveel woorden, maar je antwoord voelde aan als afscheid. Ik kon toen niet vermoeden dat het zo snel zou gaan.

Waar je ook bent, Evelien, rust zacht!