Michel heeft zojuist aangetoond wat er scheelt met social networking tools en web 2.0. En dat bracht er mij toe om even te freewheelen. Bear with me…

Tegenwoordig schieten de virtuele communities uit de grond: Myspace, Flickr, Delicious en recent Youtube. Hun succes is gefundeerd op twee zaken:

• Content
• Social networking

Het eerste lijkt me duidelijk: een site zonder inhoud is niets waard. En dat geldt vandaag nog altijd. Het tweede is een relatief recent idee: probeer een community van mensen rond content op te bouwen. Die mensen kunnen dan interageren met het materiaal. En ze kunnen natuurlijk ook nieuwe content aanbrengen. Dat heeft een aantal fantastische tools met zich meegebracht: wat we nu Web 2.0 noemen. Het Net als een soort actieve coöperatie waarbij de internaut geen passieve consument is maar een actieve deelnemer.

Daar knelt volgens mij het schoentje: om deel te kunnen nemen in een gemeenschap moeten mensen zich tegenover elkaar kunnen positioneren. Wie is wie? Met wie wil ik wat delen? Met wie leg ik contact? Helaas zijn zowat alle Web 2.0 tools gebaseerd op een zeer simplistisch sociaal model waarin elke agent een pas rol krijgt toebedeeld op basis van losse appreciaties door andere agenten.

Voorbeeld: via Flickr kan je een lijstje van zogenaamde ‘contacts’ aanleggen. Mensen met wie je foto’s deelt. Je kan zelf ook ‘invites’ sturen naar mensen die je wil opnemen in je contactenlijstje en vice versa. Nu kan je drie dingen doen met je contacts:

• Een contact blijft een ongedefinieerde contact. Die kan slechts die foto’s zien die jij volledig publiek beschikbaar stelt.
• Je kan een contact promoten tot Friend zodat die meer foto’s kan zien. Foto’s die je voor je Friends ter beschikking stelt.
• Tenslotte is er ook Family. Het spreekt voor zich dat zij zowat al je foto’s kunnen zien.

Maar wat met kennissen of ‘mensen die je kent’ en die je iets meer wil tonen, maar toch ook niet zoveel als met je beste kameraad? En hoe zit het met die verre neef? Mag die gelijk al je foto’s zien omdat je hem tot je family rekent? Kortom, het sociaal model achter de contacten van Flickr weerspiegelt bijlange na niet de werkelijke wereld. En ook andere Web 2.0 services zoals Vox zijn in hetzelfde bedje ziek.

Een sociaal model dat de werkelijkheid haarfijn weerspiegelt opstellen laat staan implementeren is quasi onmogelijk. Het ligt ook heel moeilijk om een standaardset van voorgedefinieerde rollen te voorzien die voldoet aan alle noden van je gemeenschap. Mij lijkt het juist interessanter om mensen de middelen of basisblokken in handen te geven om hun contacten zelfgedefinieerde rollen te kunnen toekennen.

Wat dat betreft vind ik het FOAF project zeker de moeite waard om eens te bekijken. Het project biedt een aantal standaard basisblokken om mee aan de slag te gaan en je interacties met anderen rondom je te modelleren. Een implementatie van FOAF zou trouwens écht Web 2.0 zijn moesten er een API voorzien zijn zodat sociale contexten ook naar buiten toe kunnen worden geëxporteerd.

Natuurlijk zijn we nog zover niet. En het is ook maar een wild idee.