Tag: hoera

Categorieën
Foto Media

Muziekskens

Vandaag ben ik even de Fnac in Leuven binnengelopen. Mijn ex-collega’s ben ik zeer erkentelijk dat ze mij een pak cadeaubons hebben meegegeven. En wachten tot na Werchter bleek ideaal om die te verzilveren. Met volgende schijfjes stond ik terug buiten:

  • Sweet Coffee – Perfect Storm. Ik kende ze al van het vele wilfen op YouTube. U kent ze dan weer van hun hitje What’s up with that. Ik vind ze alvast heerlijk stylish elektro/lounge maken. Ideaal om te relaxen terwijl ik op de trein mijn feeds zit te lezen of te hacken.
  • Mika – Life in Cartoon Motion. Na Rock Werchter was ik het mezelf wel verplicht. Ik heb graag eens lichtvoetige, kitscherige muziek. Daar wordt een mens vrolijk van.
  • Radiohead – Best Of. Oké, een verzamelplaat. Of beter, anthology bestaande uit twee cd’s. Ook hier zit Werchter voor iets tussen. De eerste keer kon ik ze absoluut niet uitstaan. Deze keer vond ik ze best wel pruimen. Ik heb er zowaar van genoten. Bovendien vind ik Nude, dat momenteel in de Afrekening staat, eigenlijk onwaarschijnlijk mooi.

O ja. Over muziekskens gesproken. Wie kent deze nog niet: via iTunes kan je perfect podcasts binnenhalen. Dat zijn downloadbare radioprogramma’s als het ware. Via de iTunes store kan je browsen door tal van weeklijkse of dagelijkse shows. Als je je iTunes opstart, worden de nieuwe afleveringen automatisch binnengehaald. Uiteraard kan je ze dan op je iPod zetten om ze onderweg te beluisteren. Dit zijn de podcasts waar ik zo tegenwoordig naar luister.

Wie heeft er nog podtips eigenlijk? Ik ben voornamelijk op zoek naar podcasts om zo nieuwe muziekskens te leren kennen.

Categorieën
Leven

Tandarts II

“Kom binnen. Zet u!”, zei mijn tandarts wijzend naar de grote tandartsstoel. Ik mocht plaatsnemen terwijl hij door de deur naar een assistente riep om nog een product met een onuitspreekbare naam te brengen.

Tjah, vandaag de eerste afspraak van drie. Op het einde hoop ik een mooie kroon te hebben op één van mijn ruïnes van wat ooit een kies was. Het laatste jaar zat er een moeilijk poetsbaar, irritant zwart gat. Nu heb ik alvast een voorlopige kroon gekregen. Over een paar weken volgt de definitieve.

Op zich ben ik niet bang van tandartsen of de pijn. Ik heb al ontelbare tandheelkundige ingrepen onderhanden. Tot en met botweg trekken van tanden toe. Met bruut geweld. De eerste 10 minuten zijn de ambetantste. Daarna geraak ik het geboor, geklop, gekoter, geblaas, gespoel en gezuig in mijn mond gewend. Alleen de verdoving die nadien blijft doorwerken. Een zegen als je weet wat je nog te wachten staat, een ramp als je voordien niet gegeten hebt en nog een uurtje of twee op je honger moet blijven zitten.

Ach, het is voor het groter goed: een gaaf gebit voor de komende jaren. De bijtertjes goed verzorgen, daar draait het hem om!

Categorieën
Leven

Coiffure II

Jawel, ’t is eraf. Het overtollige haar. Vanavond stapte ik ten lange leste binnen bij coiffure Difference op de Sint-Katelijnevest. Ik was benieuwd of ze wel degelijk het verschil zouden kunnen maken. Ik had geluk: er was een gaatje in hun agenda maar ik moest nog even wachten. Gelukkig is er een Fnac in de buurt.

Mijn kapper in Brugge ben ik gewend als een kleine zaak met twee stoelen, een TV waar constant koers of een andere sport op staat, een paar stoelen om te wachten en een tafel vol regionale gazetten. Dit was wereld van verschil. Een veelvoud aan kappersstoelen, minstens vier kapsters die doorlopend met een klant aan de slag zijn, hippe muziekjes op de achtergrond en geen wachtrijen want alles is geagendeerd. Duidelijk dus.

De kapbeurt zelf dan. Eerste verrassing: mijn haar kreeg eerst een stevige wasbeurt en mijn hoofdhuid een stevige massage. Mooi want ik was er aan toe om even te relaxen. Dan werd ik meegetroond naar een nieuwe kapstoel waar een andere kapster mij onder handen nam. Ik wilde gewoon een korte, propere snit. Zonder meer. En dat was ook wat ik kreeg.

Al bij al heeft het toch een goed halfuur geconcentreerd knippen waarbij geen enkel haartje aan de aandacht ontsnapte. Helemaal anders want mijn gewone kapper gaat er doorgaans met de heggeschaar door in een kleine vijftien minuten. Zonder veel franje. Op het einde van de rit werd er nog wat lichte waxing door mijn haar gehaald. Tussendoor werd er mij zelfs een drankje aangeboden! Alsjeblieft!

Het resultaat? Wel, daar ben ik meer dan tevreden van. Geen wereldschokkende verandering bij vroeger. Ik heb nog altijd dezelfde snit. Alleen mooi verzorgd geknipt. Al bij al een heel positieve ervaring want na 25 jaar opeens enkele wildvreemden je haarsnit – hoe warrig en onverzorgd ook – toevertrouwen, tjah, da’s niet niks.

Categorieën
Leven

Tandarts

Vanavond had ik een lang verwacht, zeer gevreesd rendez-vous met mijn tandarts. Het eerste omdat ik de harde ervaring mij heeft geleerd dat het minste wat je kan doen je tanden regelmatig poetsen, is. Het laatste juist omwille van die harde ervaring.

Nu is de praktijk van mijn tandarts, of beter: de groepspraktijk, sinds kort verhuisd van de Kasteelpleinstraat naar de Brialmontlei. Een stap verder van mijn deur maar, geen nood, nog altijd goed bereikbaar en vindbaar. Dat dacht ik toch toen ik van ver het plannetje bestudeerde. Het draaide erop uit dat ik vijf minuten voor mijn afspraak het laatste stuk van de weg niet meer wist. Vanop de vekeerde hoek van het stadspark stond ik dus te gsm’en naar collega W. naar weginstructies. Misschien toch die GPS aanschaffen?

De groepspraktijk zelf is nog succesvoller dan vorig jaar. In de nieuwe, grote wachtruimte zaten toch enkele mama’s en papa’s met de kroost. Vanuit een ooghoek zag ik dat de agenda redelijk uitpuilde van de afspraken. Typisch aan tandartspraktijken zijn de doorgaans smetteloze witte muren en de superheldere ruimtes. En da’s bij mijn tandarts niet anders. Ik werd al snel meegetroond naar de tandartsruimte met de grote tandartsstoel. Snel maar methodisch onderzocht de arts mijn gebit. Ik had even een paar bange momenten en toen viel het verdict: een gaaf gebit dat sinds de grote opbouw van vorig jaar zeer goed verzorgd bleek. Hoera voor mij! Ik denk niet dat ik het ooit al beter heb gehoord.

Toeval of niet, maar ik ben nu wel vrij sterk in mijn overtuiging gesteund dat het cold turkey stoppen met frisdranken (op een occasioneel glas Ice Tea na) absoluut de goeie beslissing was. Uiteindelijk is dat de grootste verandering in mijn leefpatroon dit jaar.

Minder goed nieuws, is dat ik nog altijd een kroon moet laten zetten op een kies. Kost: 700 euro. Uit eigen zak te betalen. Maar dat wist ik al sinds verleden jaar. Ik had die bittere pil wat uitgesteld maar nu ga ik ze eindelijk doorslikken. Morgen bel ik om drie afspraken voor de komende weken te maken.

Tjah, tandartsen… ’t is dat ik anders nauwelijks uitstaans heb met gewone dokters. Gelukkig maar.

Categorieën
Leven

Venetie zien

Eerst en vooral: als er hier een letter verkeerd getikt is, dan ligt dat aan het qwerty toetsenbord.

Ik heb ondertussen een dag venetie achter de kiezen waarin ik gezien heb: het paleis van de doge, de campanille, de rialtobrug, een heleboel water,… Eerlijk is eerlijk: venetie is commercieel. Als Bruggeling hoef ik van de venetianen alvast geen lessen in hoe-buit-ik-mijn-erfgoed-uit. Anderzijds vind ik het geen teleurstelling om hier te komen want ik hou het niet op die paar platgetreden toeristische paden. Ik heb ondertussen Canareggio leren kennen als een rustige wijk waar de was inderdaad nog buiten hangt en je helemaal alleen in de wirwar van calles en ramos kan slenteren. En ook hier vind ik heel wat pittoreske zichten, kerken en kunst die niet onder moet doen voor toeristisch Venetie.

Morgen hoop ik Dorsoduro en de Accademia te kunnen bezoeken. In de namiddag heb ik een vaart over de Canal Grande geboekt (thank you Thomas Cook) en wil ik mijn slag slaan tijdens het shoppen (ja, mag het?) Ik ben benieuwd.

O ja, het weer is hier stralend en lekker warm. Vanmiddag op het terras van Cafe Florian gezeten en op een bankje op een rustige Campo mensjes gekeken. Tenslotte dit nog: Venetie is hondsduur maar je moet weten waar zoeken: ik heb juist voor vijftien euro een stevige maaltijd met een kwart liter opperbeste rode wijn en koffie geserveerd gekregen. Heel schappelijk vind ik.

Zo, en nu ga ik de stad in om Venice by Night even te bewonderen…