Ik heb net een zuurdesem starter gemaakt uit 100 gram water en 100 gram roggemeel. Als alles goed gaat, dan heb ik over een dikke week een volume gist waarmee ik mijn allereerste zuurdesembrood kan maken. Zo’n brood maken is vooral een kwestie van tijd en geduld. Veel geduld. Maar als ik zie wat anderen maken, zoals Babish van Binging with Babish, dan vind ik het wel de moeite om het ook te proberen. Al was het maar omdat ik een goed gebakken brood zo ongelofelijk lekker vind.

Bakken is mij niet geheel vreemd en ik heb in het recente verleden experimenten met brood uitgevoerd. Alleen was dat toen met een basisrecept, droge gist, binnen enkele uren en zonder al te veel rekening te houden met de “regels van de kunst”. In dit project wil ik er net iets meer bewust mee bezig te zijn, en dus verdiep ik mij ook iets meer in wat er allemaal komt kijken. Een heleboel blijkbaar. Leerrijk en intrigerend is het allemaal zeker. En dus benieuwd waar dit hobbyproject mij heen gaat voeren.

Ik ben reeds enkele weken af en aan wat meer liefde aan het geven aan de mechanica onder de motorkap van mijn blog. De laatste keer dat ik zwaar heb omgekat dateert alweer van 2016. Ik heb dan wel alle updates en upgrades van WordPress en bijhorende plugins opgevolgd, maar dat is dan ook wel het minimum minimorum. Dit is waar ik zoal aan heb gesleuteld of nog aan het sleutelen ben:

• Het contactformulier heb ik off line gehaald. In die 4 jaar kreeg ik slechts een enkele keer via deze weg een valid bericht, naast heel wat spam. Na een half leven on line ben ik ervan overtuigd dat e-mail de meest robuuste manier is om te communiceren.
• Google Analytics heb ik ingeruild voor Matomo. Ik wil Google principieel niet helpen bij het in kaart brengen van hun surfgedrag op het web.
• Ik heb Yoast SEO ingeruild voor The SEO Framework en XML Sitemaps. Hoewel Yoast een handige plugin is, begonnen alle toeters en bellen te hard te storen. Yoast SEO is handig als je doel is om zoveel mogelijk mensen te bereiken. Een persoonlijke weblog heeft die doelstelling uiteraard niet.
• Betere caching via WP SuperCache, Autoptimize en WP YouTube Lyte. Niet dat mijn site zo veel traffiek genereert, maar hoe sneller pagina’s laden, hoe beter. Al was het maar dat snelheid ook een factor van belang is om zoekrobots gelukkig te kunnen maken.
• GDPR compliant maken. Ik heb opinies over de GDPR. Veel opinies. Maar die deel ik later wel eens. Ooit. Of zo. Ondertussen ben ik aan de slag om aanstonds een cookie consent banner operationeel te maken.

En dan zijn er nog allerlei kleinere zaken die ik op korte termijn zou willen tunen. Zo heb ik een lijstje van kleine aanpassingen aan de stylesheets, en verder ook nog een paar kleine functionele wijzigingen. Dingen die op zich snel gebeurd zijn.

Tegelijk denk ik er ook over na om op middellange termijn mijn blog nog eens volledig om te katten zodat ze beter reflecteert wie ik vandaag ben en waar ik voor sta. Voorlopig staat alles nog open en heb ik nog geen concrete richting hoe dat moet gebeuren, behalve dan dat het iets is dat ook geen jaren op zich zal laten wachten. Hoe dan ook, het is een project naast de vele andere projecten die in mijn hoofd zitten en er zijn uiteraard slechts 24 uur in een dag.

Er beweegt in elke geval iets, en dat is sowieso altijd een goede zaak.

Ik heb een nieuwe superfijne muziekgroep ontdekt. Public Service Broadcasting maakt alternatieve britrock gebaseerd op oud archiefmateriaal van de BBC en andere bronnen. Het resultaat zijn enkele zeer te pruime platen met thema’s zoals de Tweede Wereldoorlog, Vooruitgangsdenken, Technologie, The Space Race en de Welsh Coal Mining.

Eerder dan eigen vocals maken ze handig gebruik van samples uit het audiomateriaal om er eigen verhalen mee te weven in nummers zoals Go, Spitfire, Gagarin, People Will Always Need Coal of Everest. Uiteraard zijn de clips dan toepasselijk gemaakt uit het bijhorende videomateriaal.

Zoals E.V.A bijvoorbeeld, over Alexei Leonov en de allereerste wandeling in de ruimte.

Terug te vinden op Spotify en YouTube.

Ergens in januari ben ik in His Dark Materials van Philip Pullman beginnen lezen. Ergens in mei had ik de drie boeken uitgelezen. Dit mengeling van sci-fi, steampunk, fantasy in een episch verhaal dat opgebouwd is als een Hero’s Journey. Een hele mond vol.

Alles begint met de net te nieuwsgierige en eigenwijze Lyra Belacqua. Ze verblijft op Jordan College in Oxford in een alternatieve realiteit. Per ongeluk verzeild ze in een bezemkast en volgt ze een presentatie van haar nonkel avonturier voor de verzamelde academici. De grote vraag: What is Dust? Daar draaien de volgende 1200 bladzijden rond. Alles daarna is een gigantische oefening in het opbouwen van volledige werelden, epische gevechten en verhaallijnen van verschillende karakters die door en naast elkaar heen lopen.

Philip Pullman haalde zijn inspirate uit John Milton’s Paradise Lost en C.S. Lewis The Lion, The Witch and the Wardrobe. Eigenlijk is His Dark Materials een combinatie van beide verhalen en is het een kritiek op de christelijke elementen die in C.S Lewis’ werk zitten. Pullman draaide daarvoor het verhaal van Paradise Lost volledig om. Jezus en God zijn daarbij de antagonisten, terwijl Satan en zijn dochter Zonde de helden zijn. Pullman schrijft zo op een vernuftige manier een maatschappelijke kritiek waarbij kennis en ervaring tegenover bijgeloof wordt geplaatst.

Los van de vele lagen, is het vooral gewoon een fijne trilogie om te lezen. Ik las het origineel in het Engels. Ik kan alleen maar zeggen dat het een plezier is om het virtuoze taalspel waarmee Pullman de personages en de scenes tot leven brengt, of de wijze waarop hij grote en kleine emoties over brengt, te lezen. Geen stijve taal, geen traag op gang komend verhaal. Je wordt van bij het begin het verhaal gezogen.

Voor velen zijn Lord of the Rings of A Song of Ice and Fire de grote ontdekkingen als het op fictie aan komt. Well, His Dark Materials mag gerust in dat rijtje worden geplaatst. Het is niet alleen een reeks vol verborgen maatschappijkritiek, het is ook nog eens een coming of age verhaal waarin je Lyra mee ziet opgroeien van een onbezonnen en ontwetend kind tot een jong meisje dat haar onschuld en magisch denken gaandeweg inruilt voor een realistische, bitterzoete blik op de wereld en het leven. Alleen al daarvoor vind ik het een aanrader om het eens aan een tiener cadeau te geven.

O ja, het spreekt dat er ondertussen al een aantal verfilmingen zijn. Vergeet The Golden Compass met Nicole Kidman. De BBC doet sinds deze winter een moderne, eigentijdse variant – His Dark Materials – die de moeite waard is.

In deze tijden doen we al geruime tijd van Hello Fresh en, sinds vorige week, 15 grams. Heel fijn, maar er zijn zo dagen waarop je op je eigen vindingrijkheid bent aangewezen. En soms valt zo’n gaatje eerder onverwacht terwijl je eigenlijk niet echt iets voorzien hebt in de boodschappen wat het nog een stuk uitdagender maakt.

Dan is het improviseren met wat er nog in de koelkast en voorraadkast steekt. Een pantry raid dus.

Marjan en Louise hadden al een volle maaltijd voorzien en dus was het vanavond nog eens van dat. Noedels zijn het thema van het moment. Dus presenteer ik: pantry raid noodlesoup!

Ingredienten voor 2 personen:

• 1 ajuin
• 1 a 2 knoflooktenen
• 1 wortel
• 2 lenteuitjes
• 2 eitjes
• 500 ml kippebouillon
• 500 ml rundsbouillon
• 250 ml water
• Noedels (op basis van ei, ramen,…)
• 1 eetlepel soyasaus
• 1 eetlepel vissaus
• 2 duim gember
• 1 theelepel chilisaus

Bereiding:

• Snij de ajuin, een lenteuitje en de knoflook fijn. Snij de wortel batonnet. Kook ondertussen 1 liter water.
• Doe wat arachide of zonnebloemolie in een stoofpot. Stoof de ajuin, knoflook, wortel aan. Doe er het lenteuitje bij en laat 3 minuten mee stoven. Doe er, naar smaak, chilisaus bij om de soep pittig te maken.
• Giet 500 ml van het kokende water over in een tweede pot en los de kippebouillon op. Los de rundsbouillon op in de eerste pot. Zodra de groenten gestoofd zijn voeg je de twee potten bouillon toe aan de stoofpot. Voeg de soyasaus en de vissaus toe. Voeg tenslotte de 250 ml water toe: de bouillon en de sauzen maken het geheel zout, het extra water verdunt.
• Laat gedurende 10 minuten zachtjes koken. Doe er na 10 minuten de gember bij.
• Breek nu de eitjes en voeg die toe aan de kokende soep. Door de hete soep zullen de eitjes pocheren. Haal na 3 tot 4 minuten de eitjes uit de soep en bewaar in een apart kommetje. Een goed gepocheerd ei heeft zachte, loperige dooier, een een zacht gegaard eiwit maar is toch stevig genoeg om op te scheppen.
• Doe nu de noedels in de soep en laat deze 2 a 3 minuten mee koken. Versnijd ondertussen het tweede lenteuitje als garnerning.

Opdienen

• Neem 2 ruime of diepe soepkommen.
• Schep eerst de noedles uit de soep in de kommen. Vervolgens giet je wat van de bouillon met groenten over de noedels. Voeg tenslotte de eitjes toe aan de kommen. Werk af met het lenteuitje.

Smakelijk!

Dag Opa! Wat gaan we je missen! Dank je voor elk jaar dat we met je mochten delen. Dank je voor je enthousiasme, je positiviteit en je vreugde over alles in het leven. Dank je voor alle levenswijsheid die je ons van kleinsaf aan hebt meegegeven. Ik weet heel zeker dat je van daarboven ons zal mee volgen. En ik piep dan af en toe eens omhoog. We zien elkaar wel terug. En dan klinken we samen nog eens onze glazen wijn. Zoals kleinzoons en opa’s dat doen. Da-ag!

Opgedragen aan Hendrik Vandewoude 27 juli 1922 – 25 mei 2020

Ik ben nogal verlekkerd op Oosterse keuken. En dat komt goed uit. Want ook mijn collega’s op het werk blijken enorm fan te zijn van eastern cuisine. Een op de twee keer gaat de lunch dan ook naar een van de fijne aziatische eethuizen in de buurt. Door de omstandigheden kan dat uiteraard niet meer.

Niet getreurd, want er zijn mogelijkheden zat om van de aziatische keuken te mogen proeven. Zo pikken we regelmatig een noedelsoep of een curry mee via Hello Fresh. Er is natuurlijk veel meer te ontdekken dan wat er in de doos-aan-huis wordt geleverd.

Ik begon een tijd terug interesse te krijgen in noodles dankzij Alex van FrenchGuyCooking en zijn 13 videos over zijn passie voor instant ramen noodles. En dus speel ik al even in mijn hoofd om zelf wat te experimenteren. In navolging van Alex ben ik op verkenning naar wat je met noedels kan doen. Ik ben vooral op zoek naar een goede introductie: recepten die je op een wip en een zucht kan maken.

Deze gerechten heb ik momenteel in mijn vizier:

• Quick asian beef ramen van Receptineats. (Waar ik net deze schat ontdekte! Hoezee!)
• 1 minute en 1 hour noodles van Tasty.

Wie oosterse keuken zegt, zegt ook oosterse ingredienten. Niet iets wat je zomaar in huis hebt. Gelukkig is het niet moeilijk om het nodige te vinden. Op weg naar het Sint-Pietersstation had ik in februari nog de Asian Food Store Dun Huang ontdekt. Als je in Gent woont, dan zou dit je vaste prik moeten zijn. In Brugge? Dan is de Raan Asia de plaats waar je moet zijn voor all things asian. Meer zelfs, ligt verplaatsen moeilijk? Kies dan hun webshop en laat alles wat je nodig hebt gewoon thuis leveren.

Afin. Genoeg reclame. Ik heb net een bestelling geplaatst. Benieuwd waar dit naar toe leidt!

Toen ik voor de Universiteit begon te werken, wisselde ik de MacBook in voor een Dell XPS 13. Na een groot half jaar mag ik wel zeggen: een fijn toestel om dagelijks mee te werken. Een los klavier was echter niet inbegrepen bij de ruil. En ik moet nu ook wel vast stellen dat urenlang hameren op een een laptopklavier geen fantastische ervaring is.

En dus heb ik een Dell Premier Wireless Keyboard (and mouse) in huis gehaald. Het was deze review die mij over de streep trok. Na twee weken mag ik zeggen: een grote verbetering. De pijltjes toetsen zitten niet meer in de weg en de travel van de toetsen is een hele verademing. Ik heb de laatste 10 jaar Apple’s Magic Keyboards gebezigd, en dit klavier komt er heel erg dicht bij in de buurt.

Ook de muis is verrassend genoeg een stuk aangenamer om mee te werken dan ik had verwacht. Ze ligt vrij goed in de hand. Hoewel, mijn Logitech MX500 vind ik toch net fijner, maar het dagelijks versteken van “den draad” naar mijn desktop is net een handeling te veel. Ik sluit niet uit dat ik de Dell muis nog inruil voor een andere Logitech zoals de M705.

Als ik dan toch thuis moet blijven, dan graag met deftig materiaal op mijn bureau om de dag mee door te brengen.

Of hoe het dagelijks leven op een zucht en een wip kan veranderen. Zonder verplichtingen buitenshuis verloopt de tijd anders. Niet trager of sneller. Anders. Ik ben er nog niet uit of dat beter of slechter is.

We koken veel meer. Afin, we zijn tout court meer bezig met eten dan voorheen. We houden ook wel van lekker eten. En een goede maaltijd is belangrijk fundament voor de mentale gezondheid. We bestellen wekelijks bij Hello Fresh. Soms eens drie maaltijden, soms vijf. En we wisselen af met wat bestellen via Coruyt’s Collect & Go. Ook dat is een ontdekking: hoe veel het Web kan helpen om zo min mogelijk – of zelfs gewoon niet – in winkels te moeten komen. Zelfs de bakker heeft nu een webshop met afhaal aan de deur.

We wandelen. Soms eens naar Brugge, maar heel vaak gewoon ’s avonds in onze buurt. Vooral de stilte valt op. Of nee, het ontbreken van het dreinende, veel te aanwezige lawaai van auto’s. En hoe andere geluiden die plaats nu innemen. Vogels die zich nu duidelijk laten horen, of geluiden van mensen een stuk verder in de straat, of vanuit tuinen. Brugge is een spookstad. Het leven dat de toerisme brengt is zo goed als verdwenen. In de binnenstad is het net zo stil als op de kerkpleintjes van de polderdorpjes.

De onbestemde angst van een paar weken geleden is weggedeemsterd. In de plaats is er nu een vreemde mengeling van aanvaarding en eent tik verontwaardiging. Ik kijk nog maar eens per dag naar de nieuwsberichten. Sommigen lijken niets liever te willen dan elkaar en zichzelf te verscheuren. Een pandemie is een natuurfenomeen. Eentje die de illusie van absolute controle over de realiteit doorprikt. De mens en de maatschappij zijn minder maakbaar dan we onszelf wijs maken. Net daarin schuilt een kans om met meer empathie voor onszelf en anderen in deze tijden te leven.

Vorige week pendelde ik nog dagelijks naar Gent. We wisten dat de situatie niet goed zat. Handen wassen, van mijn gezicht blijven, tram en bus vermijden,… Woensdagavond kregen we de keuze om thuis te werken. Niemand wist goed wat er op ons af zou komen. Donderdag trok ik het laatst naar Gent. Ons kantoor was goed deels leeg. En toen kwam donderdagavond en de eerste golf van echte maatregelen.

Toen werd het menens.

De laatste zeven dagen leek het alsof ik in een blikken doos zat waar om het uur stevig mee werd geschud. Het slechte nieuws bleef maar komen, en ik zat gekluisterd de feeds op mijn smartphone te verfrissen op zoek naar houvast. Het besef begon te dagen dat ik tijdens het dagelijkse pendelen besmet kon zijn geraakt. En zwijg ik nog over de bezorgdheid over al die anderen rondom mij.

Ondertussen zijn we een week verder. Ik heb het vorige weekend hard door gewerkt om het plots thuiswerkende team op maandag van werk te kunnen voorzien. Vandaag is het Dies Natalis van mijn Alma Mater. Ik rust en ik ga op zoek naar afleiding. Ik wissel af tussen muziek luisteren, lezen, YouTube of Netflix en spelletjes spelen via Steam. Lang slapen is er ook bij. Ons plan is om zo min mogelijk buiten te komen en zo veel mogelijk via online bestellen gedaan te krijgen.

Op afgesproken uren komt de straat in zijn of haar deur of raam staan. Dan applaudisseren we allemaal voor de helden van de zorg. Nadien blijven we hangen en praten we na. Ook al is het van op een afstand, het doet deugd om even de buren te spreken.

Cabin fever heb ik niet. En ik kijk ook vooruit. Maandag begint een nieuwe werkweek, met hernieuwde plannen. Ik besef ook dat ik een geluksvogel ben die perfect kan telewerken. Voor heel wat mensen ligt dat anders. Ik kan alleen maar hopen dat de komende storm ons niet al te hard raakt.

Hoe ik dit alles ervaar doet me des te harder beseffen waarom mensen vroeger zo hard terug grepen naar hun geloof. Als je helemaal geen houvast hebt en niet weet waarom mensen rondom jou ziek worden, dan is dat het enige wat er rest. Ik ben dankbaar dat ik in een tijd leef waarin we precies weten wat er gebeurt en wat we moeten doen om het tij te keren. De uitkomst ligt helemaal in onze handen en dat stemt me tegelijk ook hoopvol.

Politico liet alvast 34 denkers aan het woord over hoe de toekomst er kan uitzien. Misschien is het nog te vroeg voor al te grote uitspraken. Anderzijds is vooruit kijken ook net wat ons menselijk maakt. Laten we vooral even in het hier en nu leven. De rest komt later.